"มาๆ นั่งลงก่อนลูก"
"นั่งลงสิคุณ จะยืนแข็งอยู่ทำไม" น้ำหนึ่งพูดกระซิบพร้อมกับมองคนตรงหน้าตาแข็ง
มาเฟียหนุ่มหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ พร้อมกับมองดูรอบๆ ตัวเองที่เป็นบ้านหลังเล็กๆ ของน้ำหนึ่ง
เขามองหน้าน้ำหนึ่งเหมือนคาดโทษ อยู่บ้านตัวเองหน่อยเก่งเลยนะเด็กคนนี้ (เขาคิดในใจ) เพราะตอนที่อยู่คอนโดเขาเอาแต่ใจกับเธอ เหมือนกำลังถูกเอาคืนยังไงไม่รู้แฮะ
"คุยกับพี่เขาดีๆ สิลูกหนึ่ง"
"หนึ่งก็คุยดีแล้วนะคะแม่"
"แม่รู้นะ ว่าเราคิดอะไร เอา...เอาน้ำไปให้พี่เขาเลย"
"ค่ะ"
เธอรับแก้วน้ำจากผู้เป็นแม่และเดินออกมาหาเขาที่นั่งอยู่ด้านนอก ก่อนจะยื่นแก้วน้ำให้กับเขาและนั่งลงใกล้ๆ
"นี่คุณ..." สะกิดไหล่โดยใช้นิ้วจิ้มจึกถี่ๆ
"อะไร?"
"กลับเหอะนะ บ้านหนึ่งแคบจะตาย แม่ทำกับข้าวไม่อร่อยหรอก หนึ่งแค่โกหก กลับเถอะนะคะ นะนะ" พูดอ้อนวอนทำตาปริบๆ ให้เขายอมเห็นใจในคำพูดของเธอ
อีกไม่กี่อึดใจพ่อของเธอก็จะก
