“ไม่ต้องเรียกหาเดม่อนกับลีเวียร์ธานหรอกเพราะทั้งคู่ยังทำงานไม่เสร็จ” ความหวังของโซลที่กำลังกรีดร้องคร่ำครวญอยู่ในใจพลันพังทลายลงอย่างไม่เป็นท่าเมื่อถูกเจ้านายมองออกว่าตนเองกำลังคิดอะไรอยู่จริงๆแล้วคนที่ควรจะทำอาชีพเสริมเป็นหมอดูคือเจ้านายต่างหากไม่ใช่เขาเพราะไม่ว่าพวกเขาจะคิดหรืออยากจะทำอะไรเจ้านายของเขาล้วนอ่านออกหมดราวกับว่าพวกเขาคือหนังสือเล่มหนึ่งที่เจ้านายอ่านเนื้อหาข้างในจนจดจำได้ขึ้นใจ “เฮลไปส่งแค่คนเดียวแต่ผมตั้งสองคนเลยนะครับ” น้ำเสียงน้อยอกน้อยใจราวกับเด็กน้อยห้าขวบที่กำลังถูกอันธพาลกลั่นแกล้งทำให้ควีนที่มีสีหน้าหนักใจอดไม่ได้ที่จะหลุดหัวเราะออกมาด้วยความขบขันเธอรู้แล้วว่าพี่ชายรูปหล่อที่กำลังเบะปากน้ำตาคลอเบ้าคนนี้คือลูกน้องของกรรฐ์ที่คอยตามดูแลมินตราช่างเป็นผู้ชายซื่อบื้อจริง ๆ เลยคิดอะไรก็พูดออกมาแบบนั้นไม่มีหมกเม็ดเลยแม้แต่น้อย “เดี๋ยวควีนไปด้วยค่ะให้คุณโซลไปส่งคนเดียวเกร