“ชู่ว ไม่ร้องนะครับเด็กดีของพี่กรรฐ์”
กรรฐ์เอ่ยปลอบมินตราด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่แววตาที่ลึกล้ำของเขากลับแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์แสนร้ายเพราะหลังจากที่พูดประโยคนี้จบท่อนเอ็นใหญ่ที่กำลังปวดหนึบเพราะค้างคาเอาไว้ครึ่งทางก็ดันแหวกกลีบดอกไม้งามเข้าไปจนสุด
ปึก
“กะ...อึก”
เสียงร้องของมินตราพลันกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อกรรฐ์ก้มหน้าลงมาใช้ปากของเขาปิดเอาไว้ลิ้นซุกซนร้ายกาจของเขาไล่ต้อนหยอกเย้าลิ้นเล็กของเธออย่างดุดันแฝงไปด้วยความเว้าวอนทำให้ความรู้สึกเจ็บปวดแทบขาดใจในทีแรกของมินตราค่อยๆจางหายไปกลายเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทนทีมินตราตอบสนองจูบร้อนแรงของกรรฐ์ตามอารมณ์ปรารถนาจากส่วนลึกของหัวใจถึงแม้ความเจ็บจะยังคงหลงเหลืออยู่แต่เธอไม่ยอมแพ้หรอกนะเรื่องอะไรเธอจะยอมให้เสือร้ายอย่างเขาจับเธอกลืนกินอยู่ฝ่ายเดียวรอก่อนเถอะรอให้เธอคุ้นเคยกับเจ้ายักษ์ใหญ่ก่อนเถอะเธอจะเอาคืนจนเขาต้องร้องขอชีวิตเลยคอยดูความคิดซุ
