หลังจากที่แนบชิดสนิทสนมกันอีกครั้งจนหมดเรี่ยวแรงมินตราก็จำต้องเอ่ยปากขอร้องกรรฐ์ที่กำลังจะจับเธอลอกคราบอีกเป็นครั้งที่สองด้วยแววตาออดอ้อนทำให้อารมณ์ของกรรฐ์ที่กำลังคึกคะนองพลันหดหายไปจนหมดสิ้นด้วยความสงสารพร้อมทั้งนึกตำหนิตัวเองอยู่ในใจที่เอาแต่หมกหมุ่นเรื่องบนเตียงจนลืมคิดไปเสียสนิทว่านี่คือ ‘ครั้งแรก’ของมินตราเขาควรจะทะนุถนอมและเบามือมากกว่านี้ไม่ใช่ฝากรอยรักเอาไว้ทั่วร่างกายของเธอแบบนี้
“พี่กรรฐ์ขอโทษนะคะคนดีพอดีว่าลืมตัวไปหน่อยเลยเผลอทำหนูช้ำไปทั้งตัว”
คำขอโทษที่มาพร้อมท่าทางสำนึกผิดทำให้มินตราใจอ่อนยวบอย่างช่วยไม่ได้ต่อให้เธอจะนึกโกรธเขาอยู่ในใจที่หนักมือกับเธอมากไปหน่อยแต่ใครใช้ให้เขาขอโทษเธอด้วยท่าทางที่แสนน่ารักขนาดนี้กันล่ะ ? ภูมิต้านเรื่องผู้ชายหน้าตาดีของเธอยิ่งมีน้อยเอาเป็นว่า ‘ให้อภัย’ คำเดียวจบมินตราไม่โกรธและไม่ถือสาเลยสักนิด
“ไม่เป็นไรค่ะว่าแต่ครั้งหน้าช่วยเบามือหน่อยได
