“คุณแม่ครับ”
ปรเมศก์ร้องเรียกมารดาที่ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกก่อนที่เขาจะรีบลุกขึ้นเดินเข้ามาเพื่อฉุดให้เธอลุกขึ้นแต่ภารดียังคงนั่งเหยียดหลังตรงและคุกเข่าอยู่ตรงหน้านายนายตำรวจระดับสูงที่มีความสัมพันธ์กับสามีของเธอถึงขั้นนับกันเป็นพี่เป็นน้องด้วยความเด็ดเดี่ยว
“ได้โปรดช่วยพี่คินน์ด้วยนะคะพี่พล”
ใบหน้าที่เคยเย่อหยิ่งทำตัวสูงส่งยามที่อยู่ต่อหน้าบรรดาคุณหญิงคุณนายในอดีตค่อยๆก้มลงช้าๆสองมือที่ประสานกันอยู่บนตักชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อแต่สิ่งที่เธอได้รับกลับเป็นสายตาจนใจของนายตำรวจใหญ่ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมาด้วยความอับจนหนทางเช่นกัน
“ลุกขึ้นเถอะอิ้งเรื่องนี้พี่ช่วยเราไม่ได้จริงๆ”
น้ำเสียงจนใจที่ชวนให้ใจของภารดีแตกสลายดังขึ้นเหนือหัวก่อนที่มือใหญ่จะยื่นขึ้นมาเพื่อประคองภรรยาน้องคนที่เขานับเป็นน้องชายขึ้นด้วยความสงสารแต่ร่างกายที่นั่งนิ่งราวกับถูกต
