หลายวันผ่านไป
ขณะที่เวย์กำลังตรวจสอบเอกสารการส่งออกที่เลขาส่งมาให้ดู เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
( ว่าไงยะ พักนี้ไม่เห็นโทรหาคุณนารินเลยนะคะ )
" แล้วคุณนายมีธุระอะไรกับผมครับ "
คุณนาริน คือแม่ของเวย์ที่อยู่ที่อังกฤษ
( ฉันก็คิดถึงลูกชายฉันสิ ฉันมีลูกชายคนเดียวนี่ ได้ข่าวว่ามีแฟนหลงแฟนจนไม่โทรหาม๊าเลยนะเราน่ะ )
" หลงอะไรกันครับ ถามคุณพ่อสิครับว่าหลงม๊าแบบไหน ผมจะได้ทำตามบ้าง "
( อย่าเชียวนะแก พ่อแกน่ะติดฉันยังกะเม็ดแก้วมังกร )
เวย์อดขำในความเปรียบเทียบของผู้เป็นแม่ไม่ได้
" แล้วคุณพ่อทำอะไรอยู่ครับ "
( ตอนนี้ม๊าอยู่สนามกอล์ฟ ดูสิ มาตีกอล์ฟยังจะหอบม๊ามาด้วย คิดดูว่าติดขนาดไหน แล้วแกมีแฟนจริงรึเปล่า )
" ไม่บอก อยากรู้ก็มาดูเองครับ "
( ทำมาเล่นลิ้น ถ้าม๊ากลับไทยแกต้องพามาแนะนำให้ม๊ารู้จักนะ ไม่งั้นม๊าจะพาหนูแซนกลับไทยด้วย )
" อย่านะครับม๊า ผมขอร้อง "
( งั้นรับปากก่อนว่าถ้าม๊ากลับไทยแก
