EP.2 โลกกลม...เวรลิขิต!
1172 คำ
วันนี้เป็นวันที่โฉมงามอายุครบสิบแปดปี และเป็นวันที่มหาวิทยาลัยประกาศผลการสอบ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเด็กหัวทึบอย่างเธอจะสอบติดมหาวิทยาลัยดังๆ ได้ในลำดับสุดท้ายพอดี
“โอ๊ยยย! อีโฉมงาม มึงนี่เก่งจริงๆ นึกว่าจะโง่ไม่มีสิ้นสุด55555” เรไรตะโกนชมลูกสาวดัง
“หนูก็ดีใจจ้ะแม่ กรี๊ดๆๆ”
“เอางี้ ครบรอบวันเกิดมึงกูจะใช้เงินที่มีซื้อเสื้อผ้าเครื่องสำอางค์ให้ มึงจะได้ไม่น้อยหน้าใครไง
“หนูรักแม่ที่สุดเลย”
สองแม่ลูกกระโดดโลดเต้นกันไปมาด้วยความดีใจ แล้วพากันไปเดินซื้อเสื้อผ้าสวยๆ พร้อมกับของใช้และเครื่องสำอางค์ จนนานาเดินเข้ามา
“อีโฉมงาม!!!!! แทนที่เลือกเรียนคณะที่ง่ายๆ เสือกไปเรียนมีเดียหลีแตด อะไรของมึง” ผู้เป็นแม่ตะโกนด่าดังลั่นทันทีที่ได้รู้ว่าลูกสาวตัวเองลงเรียนคณะนิเทศศาสตร์
“มึงไม่ได้บอกแม่มึงเหรอ?” นานากระซิบถามเพื่อนรัก
“ยัง! อีนานามึงนี่เสือกตลอดนะ”
“มึงปกติดีหรือเปล่าอีโฉมงามกูถามจริงๆ! ชอบผู้ชายฝรั่ง แต่เต้นโคฟเวอร์เกาหลี ล่าสุดอยากสร้างอนิเมะการ์ตูนญี่ปุ่น มึงบ้าหรือเปล่าวะ”
“โอ๊ยยยยย! แม่ เดี๋ยวนี้เราต้องทันโลกสิ เราต้องเรียนรู้อะไรที่แตกต่างกัน อยู่ซ้ำๆจำเจหน้าเบื่อ”
“หึ้ยยย อีโฉมงาม! มึงนี่สร้างความเบื่อหน่ายให้ชีวิตกูแท้ๆ กูต้องเก็บเงินหนักเพื่อซื้อเสื้อผ้าของใช้ให้มึง ดีนะได้ทุนเรียนฟรีคนสุดท้าย ไม่งั้นกูคงขายบ้านส่งมึงเรียน”
“แม่จ๋าๆๆ โฉมจะตั้งใจเรียนนะจ๊ะ อีนานาก็สอบติดที่เดียวคณะเดียวกับหนู แม่ไม่ต้องห่วงจ้ะ” เธอรีบคลานเข่าเข้าไปเกาะขาผู้เป็นแม่
“กูบอกก่อนนะ ถ้ามึงเรียนไม่จบ!กูจะเผามึงให้ตายเลย”
“จ้าแม่ หนูเคยทำให้แม่ผิดหวังเหรอจ๊ะ” ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มสวย
“ประจำ!”
“5555555555” นานาอดที่จะกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ไม่ได้
หลายวันต่อมา
มหาลัยกลางเมือง
“ดีเนาะมหาลัยนี้ใส่ชุดอะไรก็ได้ มึงจะเต็มชุดนักศึกษาเลยนะอีโฉมงาม! มีแต่คนมอง ว่าแต่..มึงมองหาอะไรอยู่วะโฉมงาม” นานาถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักเอาแต่หันมองซ้ายขวา
“มองหาไอ้รุ่นพี่นิสัยเสีย หวังว่าโลกคงไม่กลมขนาดนั้นนะ”
พึก! ระหว่างนั้นก็มีใครบางคนเดินมาหยุดตรงหน้า
"หวัดดีรุ่นน้องปี1" เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยทักโฉมงาม
“ฉิบ....หาย.....แล้ว” โฉมงามสบถออกมาเบาๆ
เสียงเอ่ยทักที่คุ้นหูทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง แล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าเขาก็คือเสือที่ตอนนี้กำลังจ้องหน้าเธอตาเขม็งด้วยสายตาที่ดุดัน
“ทุกๆเย็นต้องมารวมตัวเพื่อรับน้องนะครับ เด็กปี1ต้องเคารพรุ่นพี่ โดยเฉพาะรุ่นพี่ปี4หากใครฝ่าฝืนจะถูกส่งชื่อถอดถอนออกจากคณะ นี่เป็นกฎครับ” ประธานคณะสั่ง
“มึงๆๆใครอะที่นั่ง3คนตรงนั้น หล่อนะมึง มีแต่สาวๆกรี๊ด กันกูว่าต้องดังแน่ๆ” นานากระดี้กระด้าชี้ไปที่เสือ
“กูเปลี่ยนมหาลัยทันไหมเนี่ย” เธอว่าพลางถอนหายใจออกมาหนักๆ ด้วยความเหนื่อยหน่าย จากนี้ไปชีวิตในรั้วมหาลัยคงจะไม่สงบสุข
พักกลางวัน
โฉมงามเดินมานั่งพักที่เก้าอี้ไม้หินอ่อนตรงข้างๆตึก โดยที่นานาแยกตัวออกไปซื้อขนม
อีโฉมงามๆๆ กูมีเรื่องจะเมาท์” นานาวิ่งมาหน้าตาตื่นเข้ามาหาเพื่อนรัก
“มาวันแรกมึงไปเสือกอะไรมาอีกล่ะ?” หญิงสาวเอ่ยถามพลางหยิบน้ำอัดลมขึ้นมาดูด
“มึงจำรุ่นพี่ที่กูบอกได้มะ กูไปสืบมาข่าว90% แม่งท่อนใหญ่กว่าขาอีก!!” ท่าทางของนานาดูจริงจังมากเสียจนทำเอาคนฟังถึงกับสำลักน้ำ
“อักๆๆ แอ่กๆๆ แฮ่ก อีนานา!มึงบ้าปะเนี่ย ของใครจะใหญ่กว่าขา ถ้าฝรั่งกูจะไม่เถียงเลย”
“จริงๆนะมึง! เห็นว่าแม่งฟาดดาวมาทุกคณะแล้ว”
“พอๆๆพวกบ้ากาม กูรังเกียจ!!”
รับน้องตอนเย็น
อีโฉมงาม ไหนบอกรังเกียจพวกบ้ากาม มึงจ้องมองต่ำแต่ตรงเป้าเขาเลยนะ” นานาสะกิดถามแกมกระแนะแกนเมื่อเห็นโฉมงามเอาแต่นั่งจ้องไปที่เป้ากางเกงของรุ่นพี่หนุ่ม
“ก็กูสงสัยว่าจะใหญ่จริงไหม!!”
“พอ! หยุด มึงสงสัยทีไรบรรลัยตลอด”
จากนั้นรุ่นพี่ปีสี่ก็สั่งให้น้องๆ นักศึกษาปีหนึ่งไปเก็บใบไม้หลากสีมาให้ครบกันคนละสิบใบเพื่อนำมาส่งก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านตามกฎกติกาของคณะนี้
หมับ!
“โอ๊ยยย” โฉมงามร้องโวยเมื่อจู่ๆ ก็ถูกใครบางคนดึงแขน
“มึงเป็นไรมากปะ? ตามมาเรียนคณะเดียวกับกูเลยเหรอ? ชอบกูก็บอกตรงๆดิวะ”
“หนูเนี่ยไม่ชอบพี่คะ! หนูสายฝอ.(ฝรั่ง)”
“อ๋อ ชอบของใหญ่! ถึงหน้ากูเกาหลี แต่ ท่อน ที่มีระดับรัสเซียเลยนะ55555555”
“หลงตัวเองแล้วยังอวดอ้างสรรพคุณอีก!” เธอจิกสายตามองแรงใส่อีกฝ่าย
พรึ่บ! หมับ!
“อี๋..........ไอ้คนลามก!” เด็กสาวกรีดร้องพลางดีดดิ้นไปมาเมื่อถูกเสือคว้ามือของเธอให้ไปจับที่เป้ากางเกงของเขา เธอตกใจมากตอนที่ท่อนเอ็นใหญ่ขยายตัวขณะที่จับ
เพียะ! ฝ่ามือเล็กฟาดตบหน้ารุ่นพี่หนุ่มอย่างแรง ก่อนจะถูกเขากระชากตัวเข้าไปประกบปากจูบเอาไว้แน่น
“โอ๊ยยยยยยย!” เสือร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อถูกเธอกัดปากตอนที่จูบจนต้องยอมปล่อย
“โรคจิต! ไอ้พี่บ้า” โฉมงามสาดคำด่าใส่แล้วรีบวิ่งหนีไปทันทีด้วยความเขินอาย
“เด็กแสบ! กัดปากกู” เป็นอีกครั้งที่เสือมองตามหลังเธอไปด้วยความโกรธ พร้อมเอามือลูบปากตัวเองที่ถูกเธอกัดเบาๆ
บ้านโฉมงาม18.00น.
“อีโฉมงาม!” เรไรตะโกนเรียกลูกสาว
“ใหญ่มากแม่!!!” โฉมงามที่กำลังคิดถึงเรื่องวันนี้อยู่เผลอตอบออกมาอย่างไว
“ใหญ่เชี้ยอะไรของมึง?? กูจะบอกว่ากูไปจดหวยก่อน รีดผ้าดีๆนะมึง เหม่อทำไมเนี่ย” ผู้เป็นแม่บ่นอุบเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจดหวย
“ใหญ่จริงๆเลย แข็งๆด้วยหรือแอบซ่อนท่อนเหล็กไว้เพื่อหลอกลวง ........ใช่เหรอวะ” เธอพึมพำเบาๆ แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ
ทว่า..
“กรี๊ดดดดดด!! แม่ ไฟไหม้ผ้า!!” ร่างบางตะโกนร้องดังลั่นบ้านด้วยความตกใจ เพราะเธอเอาแต่เหม่อนึกถึงเรื่องท่อนเอ็นใหญ่ที่ได้สัมผัสในวันนี้จนเผลอวางเตารีดค้างไว้บนผ้า
- ผู้เขียน
