เด็กในสังกัด

1184 คำ

@ 1 สัปดาห์ต่อมา ~ ห้องเรียน "มึงยิ้มอะไรวะ...กูเห็นนั่งยิ้มกับมือถือนานแล้วนะ... : สิงหา "กูให้มึงเดา "แหน่...มีเหยื่อรายใหม่เข้ามาหาอีกแล้วอ่ะดิ...ทำไม..!..คนนี้มึงชอบเหรอ.. : สิงหา "น้องเขาก็น่ารักดี รับเข้าสังกัดอีกสักคนคงไม่เสียหาย... "มึงนี่นะ...คุยเล่นไปเรื่อย เด็กมึงเยอะขนาดนี้ ถามจริง มึงเคยโดนเอาบ้างรึยัง.. : สิงหา "ปั๊ง !! เสียงปืนวางหนังสือลงบนโต๊ะเสียงดัง แถมตอนนี้หน้าตามันดูดุยังไงไม่รู้ เหมือนมันจะอารมณ์ไม่ดีแต่เช้า "ไอ้เชี้ยปืน..วางเบาๆไม่เป็นรึไง กูตกใจหมด... : สิงหา "........ ปืนมันเงียบ ก่อนจะเบนหน้าไปทางอื่น พอไอ้ปืนเงียบ ไอ้สิงมันก็หันมาถามฉันต่อ "ว่าไง..มึงเคยหรือยัง "สิง...เห็นกูคุยหลายคน ไม่ได้แปลว่ากูจะต้องไปนอนอ้าขาให้เขาเอาทุกคนนะโว้ย... คนแบบกูถ้าไม่รักใครจริงๆ กูไม่ยอมเสียความบริสุทธิ์ให้หรอกนะ.. "มึงจะเก็บเอาไว้บูชารึไง โตขนาดนี้แล้ว ลองดูสักครั้งจะเป็นไร มึงก็หาผู้ชายที่หน้าตาดีๆ งานดีๆหน่อย ลองดูสักครั้งสองครั้งคงไม่สึกหรอหรอก ถือว่าหาประสบการณ์ : สิงหา "มึงนี่ก็แนะนำแต่เรื่องดีๆให้กูนะ...กูยังไม่เจอคนที่ชอบถึงกับต้องยอมถวายตัวให้...โอเคป่ะ.. " หึ :) ปืนมันแอบยิ้มออกมา พอฉันมองไป มันดันหันหน้าไปอ่านหนังสือของมันต่อ ความขยันยกให้มันที่หนึ่ง "มึงยิ้มอะไร เมื่อกี้ยังอารมณ์เสียใส่กูอยู่เลย : สิงหา "เปล่า.. : ปืนยกไหลหนึ่งที เป็นการปฏิเสธ "แปลกคน.... : สิงหา "แล้วนี่จะเก้าโมงล่ะ ทำไมไอ้ธันยังไม่มาอีก : ฉันมองหาธันแต่ก็หาไม่เจอ ใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว ทำไมมันยังไม่โผล่หัวมาอีกนะ....ไม่ใช่ว่ายังติดอยู่บนเตียงกับดาวมหาลัยที่ไหนสักแห่ง มันเป็นคนหน้าตาดี ความเจ้าชู้ระดับสิบ..ก็เพราะแบบนี้ ฉันถึงไม่คิดจะสนใจมัน... "นินทาอะไรกูอีก : พูดยังไม่ทันขาดคำ คนที่ถูกพูดถึงก็เดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะนั่งลงข้างๆฉัน.. "กูแค่ถามหา นึกว่ามึงจะไม่มา จะได้ลาอาจารย์ให้ "อ่ะนี่... : ธันวายื่นถุงขนม ที่มีแซนด์วิชเค้กมาให้ฉัน.. "อะไร.. "แซนด์วิชไง...เช้าขนาดนี้มึงคงยังไม่ได้กินอะไรมาใช่ไหม กูแวะเซเว่น เห็นมึงชอบกิน เลยซื้อมาให้ : ธันวา "ขอบใจนะ... : ฉันยิ้มให้มัน ก่อนจะหยิบออกมา แล้วกัดเข้าไปหนึ่งคำ.. "หมับ !!.. "อื้อ...ปืน..!..มึงมาแย่งกูทำไมเนี้ย.. ฉันถลึงตาใส่ปืน อยู่ๆมันก็เอี้ยวตัวมากัดกินขนมในมือฉัน..ฉันกำลังจะกิน แต่มันดันมากินซะก่อน ทำเอาปากของมันแทบจะโดนปากของฉันอยู่แล้ว พอหันไปมอง มันก็ทำหน้ามึน เคี้ยวขนมอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น "กูหิว.. "แล้วทำไมไม่กินอันนั้น...มึงมากินอันที่กูกำลังกินอยู่เนี้ยนะ.. "เหรอ...กูนึกว่ามีอันเดียว "เฮ้อ !!!.... มึงนี่นะ... "ถ้ากูไม่รู้ว่ามึงสองคนเป็นเพื่อนกัน กูคงคิดว่าไอ้ปืนมันชอบมึง : ธันวารี่ตามอง.. "ชอบบ้าอะไรเล่า..เพื่อนกันทั้งนั้นแหละ..แล้วอีกอยากกูก็ไม่คิดจะคบเพื่อนเป็นแฟนอยู่แล้ว ฉันพูดออกมา ไอ้ปืนจากที่มันยิ้มๆ มันก็หุบยิ้มลงทันที มันเองก็คงไม่ชอบที่ไอ้ธันพูดเหมือนกันล่ะมั้ง "อาจารย์มาแล้ว...: ไอ้สิงส่งสัญญาณก่อนที่อาจารย์ประจำวิชาจะเข้าสอน หลังจากนั้นพวกเราก็ตั้งใจเรียน ตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน คงจะมีแต่ฉันที่ดูเหมือนจะพักผ่อนน้อยไปหน่อย เลยทำให้ฉันหลับตลอดทั้งคาบเรียน @เลิกคาส "มีน..!..ตื่นได้แล้ว "อื้อ...อาจารย์ปล่อยแล้วเหรอ.. "ตื่นได้แล้ว ค่อยไปนอนต่อที่ห้อง : ปืนมันเข้ามาพยุงฉันให้ลุกจากเก้าอี้ "คืนนี้มึงไปนอนคอนโดตัวเองนะ กูนัดน้องตุลย์เอาไว้.. "ใคร ? "เด็กในสังกัดกูเองอ่ะ "กูไม่ให้ไป.. "มึงจะมาห้ามกูทำไมเนี้ย.. "มึงคุยกับมันมานานแค่ไหน ถึงได้ไว้ใจให้มันไปหาที่คอนโด "มึงบ้าป่ะ..กูบอกตอนไหนว่าจะพาน้องตุลย์ไปคอนโด "แล้วมึงจะพามันไปไหน.. "ไปทานข้าวที่ห้างแถวนี่แหละ และว่าจะไปดูหนังต่อด้วย.. "ไม่ไปไม่ได้เหรอ.. "ขอเหตุผล .. "กู...เออ..กูเหมือนจะไม่สบาย ปวดหัวตั้งแต่เช้าแล้ว "จริงดิ...แล้วทำไมมึงไม่บอกว่ะ : ฉันเอามือไปอังหน้าผากมันทันที รู้สึกกังวลใจขึ้นมาเล็กน้อย ก็ถ้าเมื่อไหร่ที่มันป่วยหรือไม่สบาย ปืนมันจะเป็นหนักกว่าชาวบ้านชาวเมืองเขา ถึงขั้นน็อคหมดสติมาแล้วก็มี ฉันเลยห่วงมันมากกว่าปกติ "งั้นเดี๋ยวกูโทรบอกน้องตุลย์ก่อนนะ..มึงนั่งรอกูแป๊บ "อืม.. ฉันปลีกตัวออกไปโทรหาน้องตุลย์ แล้วจัดการยกเลิกนัดดังกล่าว คนเป็นน้องก็ดูท่าจะโกรธแหละ แต่แล้วไง ฉันจำเป็นต้องแคร์คนที่พึ่งมาใหม่ มากกว่าเพื่อนที่คบกันมานานงั้นเหรอ..ไม่อ่ะ..ยังไงฉันก็แคร์เพื่อนอย่างไอ้ปืนมากกว่าอยู่แล้ว "ป่ะ..กลับกัน.. "มึงไม่ไปหาน้องตุลย์แล้วเหรอ จะไปก็ได้นะ เดี๋ยวกูให้ไอ้สิงมาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ ถึงแม้ว่ามันจะต้องไปง้อน้องพลอยก็เถอะ.. "กูยกเลิกนัดไปแล้ว "แล้วไอ้เด็กนั่นมันไม่ว่าเหรอ "ว่าแล้วไง..กูจำเป็นต้องแคร์ไหม..ใครจะสำคัญกับกูเท่ามึง.. "กูสำคัญกับมึงจริงดิ "ก็ใช่ไง..ก็มึงเป็นเพื่อนรักกูนิ.. "แค่เพื่อน ? "ก็เออดิ..ถ้าไม่ใช่เพื่อน แล้วจะเป็นอะไรได้อีกวะ..เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว กลับกัน..จะได้รีบพักผ่อน... "อืม.. ฉันกับปืนเดินตรงไปขึ้นรถ ก่อนที่ฉันจะตรงไปนั่งที่ฝั่งคนขับ ให้ไอ้ปืนนั่งเบาะข้างๆเป็นตุ๊กตาหน้ารถแทน พอมันนั่งลงได้ มันก็เอนหัวของมันมาพิงที่ไหล่เล็กของฉันทันที "นั่งดีๆดิ.. "กูปวดหัว ขอนอนแบบนี้แป๊บ.. "เฮ้อ ! มึงนี่นะ ถ้าไม่มีกู แล้วใครจะดูแลมึงเนี้ย "มึงก็ห้ามหายไปไหนดิ "เฮ้อ !! นี่มึงเป็นเพื่อนหรือเป็นลูกกูกันแน่....เอาแต่ใจซะมัด. "มันหลับตาแล้วยิ้มบางๆออกมา ฉันชักจะสงสัยแล้วนะ ว่ามันป่วยจริงๆหรือแค่แกล้งตอแหลใส่ฉัน..ทำตัวเป็นจระเข้ขว้างคลองอีกหรือเปล่า...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more