2 ปีต่อมา
เอี๊ยด!!
“ปะป๊า”
ทันทีที่เสียงรถยนต์จอดเทียบหน้าบ้านลูกสาววัยเพียงหนึ่งขวบสิบเดือนที่กำลังนั่งเล่นของเล่นอยู่กลางบ้าน ก็ชี้นิ้วไปทางประตูสลับกับมองคนเป็นแม่
“ปะป๊าหนูกลับมาแล้วค่า คิดถึงใช่มั้ยล่ะคะ”เจ้าขาย่อลงอุ้มเจ้าขวัญขึ้นจากนั้นก็เดินไปหาสามี ที่เดินเข้ามาภายในตัวบ้านพอดี
“หา..ป๊ะ ...”มือเล็กของเจ้าขวัญยื่นไปหาคนเป็นพ่อพลางตีขาดีดไปมาด้วยความดีใจ หลังจากที่ไม่ได้เจอพ่อมาสองวัน
“ยัยหนูของป๊า คิดถึงจังเลยครับ”
ฟอด...
เปลวไฟรีบรับลูกเอาไปอุ้มเอาไว้เองและฝั่งจมูกลงบนแก้มใสของเจ้าขวัญอย่างมันเขี้ยว โดยลูกสาวก็กอดคอคนเป็นพ่อเอาไว้แน่นแล้วซบลงไหล่แกร่ง
“คิดถึงแต่ลูกเหรอคะป๊า”เจ้าขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนจากนั้นก็เขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มของสามีด้วยความคิดถึงไม่ต่างกัน
“คิดถึงสิครับ คิดถึงหม่ามี้มากๆเลย”
ฟอด...
เปลวไฟเองก็โน้มลงหอมแก้มภรรยาด้วยความคิดถึงเช่นกัน สองวันที
