@ TeaTea Ca’ fe
เจ้าขาข่มความขุ่นมัวในใจเอาไว้ พยายามไม่แสดงอาการกังวลใจใดๆ ออกมานอกจากพูดคุย หัวเราะและยิ้มแย้มราวกับว่าไม่มีเรื่องกังวลอะไรใดๆ ทั้งๆ ที่ในใจคิดอยู่ตลอดเวลาว่ารรรรไปหาเปลวไฟถึงที่บ้านทำไม
“นี่แนวข้อสอบใช่มั้ย เฮ้!” นิชาโบกมือตรงหน้าเมื่อพบว่าเจ้าขาเอาแต่เหม่อ
“เอ่อ ชะ...ใช่ หัวข้อนี้ก็น่าจะออกข้อสอบนะ เอาไปอ่านเพิ่มด้วย” เจ้าขาเอ่ยโดยที่สายตาหลุบมองเนื้อหาวิชาเรียนตรงหน้าจอไอแพด หลังจากเรียกสติตัวเองกลับมาได้
“อืม...ได้ๆ เดี๋ยวไปอ่านต่อ แต่วันนี้พอแค่นี้ก็แล้วกัน หัวฉันบวมลูกเท่าแตงโมจินตราแล้ว” นิชาเอ่ยแล้ววางไอแพดในมือลงบนโต๊ะจากนั้นก็เอนกายลงพิงกับพนักพิงโซฟาอย่างอ่อนแรง หลังจากที่พวกเธอนั่งติวหนังสือกันมาร่วมสี่ชั่วโมง
“ตรงนี้ไม่ยากเท่าไหร่ ข้ามไปก่อนก็ได้เดี๋ยวไปอ่านเอง” น้ำนิ่งเอ่ยพลางชี้ไปยังหัวข้อที่คิดว่ายากและอยากให้เจ้าขาติวให้
“ได้” ซึ่งเจ้าขาก็พยักหน้าให
