“ปล่อยค่ะ ดาวเดินเองได้ค่ะ”
“ทำไม”
“ก็คุณบาสไม่เห็นเหรอคะ พนักงานมองกันใหญ่แล้ว”
เขามองตามสายตาของหล่อน ก่อนจะไหวไหล่กว้างทรงพลังอย่างไม่สนใจ
“แล้วไง”
“ก็... ดาวอายนี่คะ”
เขาหยุดเดิน และหันมาเผชิญหน้ากับหล่อน ดวงตาของเขามืดลึกไร้ความรู้สึก
“จะอายทำไม เธอเดินกับผัว ไม่ได้เดินกับชู้สักหน่อย”
ทำไมนะ ทำไมปากคอของบาสเตียนถึงได้ร้ายกาจแบบนี้ หล่อนฟังทีไรสะอึกทุกครั้งเลย และมันก็มีผลทำให้หล่อนต้องประชดประชันตอบกลับไปบ้าง
“อย่าลืมสิคะ ดาวเป็นแค่เมียที่คุณบาสไม่เคยต้องการ”
เขาจ้องหน้าหล่อนด้วยสายตาอ่านไม่ออกอีกเช่นเคย ริมฝีปากกระด้างของเขาที่ไม่ว่าจะแตะแต้มตรงไหนของผิวสาวก็ก่อเกิดความเสียดเสียวเบ้เล็กน้อย ก่อนที่คำพูดดุดันจะเล็ดลอดออกมา
“เธอเข้าใจไม่ผิดหรอก เพราะฉันต้องการแบรี่ ฉันถึงต้องรับเธอมาอยู่ด้วยในฐานะภรรยา”
หล่อนแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ แม้จะรู้อยู่เต็มอกนานแล้วว่าเขาเกลียดชั
