สายของวันทุกคนก็ออกมาส่งขบวนเสด็จของฟูหรง สองแม่ลูกร่ำลากันอยู่สักพักคนเป็นแม่ก็ขึ้นรถม้าไป มู่หรานยืนมองอย่างกังวล เกรงว่าระหว่างทางจะเกิดเรื่อง แม้ขบวนนั้นจะมีคนเก่งมากมายแต่มันก็อดคิดไม่ได้
“อย่าห่วงไปเลย ท่านแม่ต้องถึงวังหลวงแน่”
“เจ้าค่ะ เช่นนั้นเรามาจัดการเรื่องนั้นกันเถอะ”
“อืม จะใช่สิ่งใดบ้างเจ้าเขียนมาแล้วกัน เดี๋ยวพี่จะให้เป่ยซูและจางลู่จัดการหามาให้”
“น้องอยากได้สถานที่เช่นถ้ำสักแห่งเจ้าค่ะ เพราะคงทำอาวุธในค่ายไม่ได้ อันตรายเกินไป”
“ได้ แถวนี้มีภูเขามาก น่าจะมีสักที่เหมาะ” ฟางเหยียนเอ่ยก่อนจะเรียกนายกองมาสอบถามถึงพื้นที่แถบนี้ ส่วนคนน้องก็นั่งลงจดรายการสิ่งของที่ต้องการ แต่แถวนี้ไม่ค่อยมีไผ่ จึงจำต้องไปต่างเมือง
จูเต๋อเป็นคนอาสานำทหารส่วนหนึ่งไปหามา เพราะเขาเคยทำก่อนหน้านี้แล้ว ตอนที่ผลิตอาวุธชุดแรก
สามวันสิ่งที่ต้องการก็ได้มาจนครบ มันถูกขนขึ้นไปที่ถ้ำบนเนินเขา มู่หรานไม่
