ฟางเหยียนถอนหายใจออกมา ดังๆ เพราะตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่ด้านนอกของเรือน จะไม่ให้เป็นแบบนี้ได้ยังไง ในเมื่อก่อนหน้านี้หนึ่งก้านธูป กำลังช่วยคนน้องปลดปล่อยอยู่เลย แต่ดันถูกว่าที่แม่ยายขัดจังหวะ ยืนเคาะประตูเรียกบุตรสาวเสียดังลั่นบ้าน
ทำให้เขาต้องหยุดการกระทำทุกอย่างในฉับพลัน เพราะประตูไม่ได้ใส่กลอน คนน้องก็กลัวจะถูกตำหนิเลยให้เขาหลบออกทางหน้าต่าง เลยกลายเป็นว่าแม่ทัพหนุ่มต้องเดินลัดเลาะออกมาทางด้านหลังราวกับพวกโจรขโมย
“ท่านแม่ทัพจะอาบน้ำเลยหรือไม่ขอรับ”
“อืม เตรียมให้ข้าเลยแล้วกัน” เขาบอกเสียงเศร้า ทำเอาคนสนิทต่างก็พากันฉงน เพราะไม่รู้ว่านายของตนหายไปที่ใดมา ถึงได้มีสภาพเหงาหงอยเพียงนี้
“มีเรื่องให้คิดหรือขอรับ” จางลู่เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
“เปล่า ข้าแค่อยากให้ถึงวันแต่งงานเร็วๆ”
“อยากเข้าหอหรือขอรับ” จางลู่ถามพร้อมกับยิ้ม
“เจ้านี่รู้ดีจริงเชียว” เสียงเหน็บเอ่ยมาไม่จริงจังนัก ก่อนจะเดินไ
