เคล้ง~
"ขออีกแก้วนึง" ชาหอมคว้าเอาเครื่องดื่มในมือหนามากระดกพรวด เวลานี้เธอไม่รู้สึกถึงรสชาติมันเลยสักนิด ถ้าเทียบกับความรู้สึกที่หนักอึ้งอยู่ในใจดวงน้อย
"อย่ามอมตัวเองได้ป่ะ แล้วไอพี่เวรไปไหนว่ะแมร่งไม่มารับน้องสาวกลับบ้านสักที" เสียงเข้มบ่นพำ พอเขาจะจิบเครื่องดื่มยี่ห้อแบรนด์นอกให้ตื่นตัวยามต้องมานั่งดูความเรียบร้อยในสถานบันเทิง
ก็โดนชาหอมแย่งไปดื่มจนเธออยู่ในอาการเมามายเรียบร้อย แล้วยิ่งแย่ไปกว่านั้นเธอก็ยังยืนยันว่าจะไม่กลับบ้านเด็ดขาด
"ชาไม่ดีตรงไหน ชาก็ทำทุกอย่างแบบที่ทุกคนให้เป็นแล้วไง ทำไมถึงไม่รักชาบ้างเลย..." เสียงหย่อนยานบอก พอเห็นแก้วเครื่องดื่มเหลือแค่น้ำแข็งเปล่า มือบางก็วางมันทิ้งลงบนโต๊ะ เอนตัวพิงพนักเก้าอี้อย่างไม่สนใจอะไรแล้ว
"หื้ม?" เสี้ยวหน้าคมหันมอง
"เกิดมานายคงจะมีแต่คนรักล่ะสิ คงรู้ไม่หรอกว่าเวลาที่ถูกรังเกียจมันเป็นยังไง" นิ้วชี้เรียวเล็กยกกระดิกไปมา เหม
