ตุ๊บ!
"แล้วทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ล่ะ ให้คนวิ่งรอบชั้นอยู่ได้ตั้งนาน" ชาหอมบอกเสียงหอบเหนื่อย ในตอนที่นั่งลงทิ้งกายบนเก้าอี้ในห้องคอมพิวเตอร์ ประจำกลุ่มของไคล์
แต่กว่าจะได้เข้ามาในห้องนี้ เธอได้วิ่งรอบชั้นไปแล้วถึงสามรอบ เพียงเพราะจะกลั้นแกล้งอีกฝ่าย เขาดันเจ้าเล่ห์กว่าด้วยการก้าวเท้าทีล่ะก้าว ผิดกับเธอที่วิ่งไปข้างหน้าไม่หยุด
"โง่เองก็อย่ามาโทษคนอื่น" ไคล์มาหยุดอยู่ข้างหลังที่นั่งของชาหอม ก้มลงไปกดเปิดเครื่องทันทีไม่รอให้เสียเวลาไปมากกว่านี้
แต่เขาก็ลืมไปว่าสองแขนแกร่งมันอยู่ข้างศรีษะคนตัวเล็ก เวลาที่ก้มไปใบหน้าก็แทบจะโดนผมสลวยสีน้ำตาล ที่วันนี้มัดรวบสูงเปิดผิวแก้มเนียนผ่อง
"เคยมีคนบอกไหมว่านายนี่ปากสุนัขสุดยอดเลยนะ กับผู้หญิงก็พูดจาดีๆ หน่อยค่ะ" ใจดวงน้อยเต้นตึกตัก เธอลืมตัวไปเลยว่าใกล้ชิดกับอีกฝ่ายจนเกินงาม แม้ว่าเขาก็ไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ
"ไม่เคยอ่ะ ส่วนมากมีแต่คนชม"
"ชมว่า..
