ช่วงเวลาต่อมา
จนกระทั่งเวลาผ่านไปไม่นาน เขาก็พาเด็กชายกลับมาติวหนังสือต่อ บริเวณริมหาดทรายมีร่มไม้และลมเย็นจากคลื่นทะเลพัดเข้าชายฝั่ง
"วันนี้พอเข้าใจแล้วบ้างแล้วใช่ไหม?" เสียงใสถามอย่างเอ็นดูในความพยามของเด็กชาย ขณะเดียวกันก็มีคนตัวสูงเดินอยู่รอบๆ แถวนั้น แต่ไม่ได้เข้าช่วยสักเท่าไหร่ เพราะบทเรียนของวัยประถมปลายไม่ยากเท่าไหร่ ถ้าเทียบกับคนในวัยมหาลัย
"ครับ เข้าใจขึ้นเยอะเลยครับ"
"ดีมาก ค่อยน่าสอนหน่อย"
"เดี๋ยวผมจะสอบชิงทุนเข้ามัธยมด้วยเดือนหน้า จะเอาตรงนี้กลับไปอ่านต่อนะครับ"
"เรามีเวลาอีกสองวันนี่ ยังไม่ต้องต้องรีบอ่านตรงนี้นะ แต่เรือใบต้องเอาหนังสือเรียนติ๊กข้อยากๆ มา เดี๋ยวพี่จะสอนให้เข้าใจเองดีไหม"
"ดีครับ เพราะถ้าเลิกเรียนไปแล้วก็ไม่มีใครสอนต่อ" เด็กชายรีบเก็บสัมภาระใส่ถุงผ้าเก่าๆ กลัวว่าตัวเองจะรบกวนคนสอนมากเกินควร
"แล้วนี่เป็นของขวัญสำหรับนักเรียนคนแรกในชีวิตพี่เลยนะ เก็
