หลายวันผ่านไป
และแล้ววันที่ไม่อยากให้มาถึงก็มาถึงจนได้ วันนี้หวงลู่ต้องบินกลับแล้ว ฉันกำลังช่วยเขาเก็บเสื้อผ้าที่เหลือไม่กี่ชุดในห้องฉันเข้ากระเป๋า เพราะของใช้อื่นๆ ได้ทยอยเก็บกลับไปหมดแล้ว
"กอดหน่อย" ฉันพุ่งตัวเข้าไปกอดร่างโตที่กำบังปิดกระเป๋าเดินทาง
"...." เขาโอบกอดฉันกลับไม่มีคำพูดใดๆ ตั้งแต่วันนั้นที่เราเหมือนจะทะเลาะกัน เขาก็ไม่ชวนฉันไปอยู่กับเขาอีกเลย เขาไม่พูดถึงมันสักนิด ฉันก็ไม่พูดเช่นกัน
"ต้องคิดถึงเยอะๆ นะ"
"จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่" เขาผละออกมองสบตา
"ไม่รู้" ฉันส่ายหัวปฏิเสธ เพราะวันเวลายังไม่ชัดเจน ฉันต้องอยู่ที่นี่อีกสองวัน ถึงจะบินกลับไปพร้อมคุณลุงคุณป้า
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นตามมาด้วยเสียงพี่ไป๋
"ได้เวลาแล้ว"
พวกเรามองสบตากัน เวลาที่ต้องจากมาถึงแล้วจริงๆ รู้สึกใจหวิวมากเลย
จุ๊บ จ๊วบ
หวงลู่ก้มลงจูบปากฉันอย่างดูดดื่มเป็นการบอกลา
"อืออออ" ฉันโอบกอดรอบคอจูบตอบ
