หย่าหมดรัก

บทที่ 2 จูบอนุบาล 1/2

เมื่อบ่าวสาวเข้ามาในงาน ก็เรียกเสียงปรบมือดังกึกก้อง ห้องบอลรูมปิดไฟให้เหลือแต่ดวงเล็ก ๆ กับแสงไฟบริเวณทางเดินเข้ามาในงาน เป็นสายทางยาวคล้ายทางช้างเผือกเข้ากับธีมงานหนึ่งดาวหนึ่งเดียว เพราะเจ้าสาวที่ชื่อหนึ่งดาว

สายตาแดงก่ำที่บวกกับดื่มเหล้าเพื่อย้อมใจไม่รู้แก้วที่เท่าไหร่ และความเสียใจที่ไม่อาจจะร้องไห้ออกมาให้ใครเห็นน้ำตาลูกผู้ชายได้ จึงแสดงความรู้สึกที่เจ็บปวดออกมาทางดวงตาจนไม่เหลือพื้นที่สีขาวในดวงตาคู่นั้น

พ่อเลี้ยงตฤณ มองไปยังสองบ่าวสาวที่เดินควงแขนเข้ามาด้วยรอยยิ้มอันแสนสุข แล้วคิดอย่างอนาถใจ

ที่ตรงนั้นควรเป็นของเขา

หนึ่งดาวเขารักมาก่อนไอ้กิต แต่ทำไมมันถึงได้หัวใจเธอไป

เขาตั้งชื่อลูกไว้ตั้งแต่จีบเธอด้วยซ้ำ

ผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนเดียวที่เขารัก!

ขณะที่ทุกสายตาจดจ้องไปยังบ่าวสาว แต่เทียนไขนั้นกลับมองไปยังผู้ชายไร้มารยาทคนนั้น

‘อกหักสินะ!’ มองจากสายตาที่แสนเจ็บปวดยามมองไปยังบ่าวสาว เธอพอจะเดาได้ว่าผู้หญิงคนนั้นน่าจะเป็นคนในดวงใจของเขา

‘สมน้ำหน้าสันดานไม่ดีก็นกแบบนี้’

เมื่อเห็นเขาเจ็บปวด แต่เธอกลับรู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก มือเรียวยกแก้วเครื่องดื่มคอกเทลสีสวยอย่างสบายอารมณ์ อย่างน้อยก็ได้รู้ว่านายนั่นมันกินแห้วไว้เจอกันที่รถ แล้วจะสมน้ำหน้าอีกหนก็แล้วกัน

ชุติพลเดินมาทางเทียนไข เขาตั้งใจที่จะเดินอ้อมมา เพื่ออยากพูดคุยกับลูกสาวบ้าง อย่างน้อยก็ถามเรื่องการงานบ้างก็ยังดี

แต่เมื่อเดินจนถึงโต๊ะแล้ว ก็ยังได้รับการเมินเฉยจากลูกสาวของตัวเอง จนต้องเอ่ยทัก

“เทียน” เสียงเรียกอย่างไม่ดังนัก แต่ทำให้ทั้งสามหันมา ซึ่งเทียนไขหันมาแล้วก็สะบัดหน้ากลับไป

ความอึดอัดตรงนี้ทำให้มัทนากับบุษบาหันมองไปยังมารดาให้มาช่วยเหลือ

“ไม่คิดจะทักพ่อบ้างเลยหรือไง” เสียงเข้มดุขึ้น

“คุณพ่อใครคะ ได้ข่าวว่าลูกสาวคุณชื่อแพรไหมนะ” เทียนยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบ แล้วพูดขณะมองแก้วทรงสวยในมือ เงาสะท้อนจากแก้วเป็นใบหน้าผู้ชายใจร้ายคนนั้น

“นี่ยังไม่ลืมอีกหรือไง” ชุติพลไม่ได้มีความอดทนนัก เมื่อเจอคำพูดร้าย ๆ ของลูกสาวก็โมโหขึ้นมา

เขาอุตส่าห์ลดตัวลงมาทัก ยังมาทำหยิ่งยะโสโอหังนัก ไม่รู้ว่ากรองแก้วสอนกันมายังไง ถึงไม่ได้มีมารยาทอย่างนี้

“เป็นคนลืมยากค่ะ เกลียดแล้วก็ไม่อยากมองแม้แต่หน้า”

“นี่!” ชุติพลเผลอตัวง้างมือขึ้น แต่เสียงหนึ่งก็เข้ามาแทรกเสียก่อน

“ตายจริง...คุณชุติพลมาคนเดียวเหรอคะ คุณปารมีอยู่ไหนเอ่ย ปล่อยให้สามีเดินคนเดียว ระวังนะคะสาว ๆ จะฉกไป” คุณหญิงพุดจีบ เจ้าของร้านเพชรมารดาของมัทนาก้าวเข้ามาถึงก่อนจึงดักทางไว้

คิดจะมาทำร้ายลูกที่ตัวเองไม่ไยดี ทุเรศสิ้นดี!

“เอ่อ...คุณหญิงพุดจีบ” ชุติพลต้องรีบลดมือลง เพราะตอนนี้คุณหญิงพุดจีบนั้นมีชื่อเสียง หากเรื่องนี้รู้ไปถึงคนภายในสังคม ธุรกิจที่เขาเพิ่งเริ่มทำจะสะดุดไปด้วย

“อ่าวยายบุษ มานั่งกับหนูเทียนเองหรอกหรือ แม่ก็ตามหาเสียนาน” คุณหญิงรำไพ แม่ของบุษบามาสมทบด้วยอีกคน ทำให้ชุติพลยิ้มเก้อ

ไม่คิดว่ายายลูกตัวดีคบเพื่อนไฮโซทั้งนั้น

“แม่คะ คุณลุงคนนี้เขาจะมาทำร้ายเทียนค่ะ” บุษบาแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก แต่รู้ว่าเป็นพ่อของเทียนไข และก็ไม่ชอบขี้หน้าด้วยกันทั้งสามคน

เรียกว่าเพื่อนเกลียด ก็เกลียดด้วย

“ตายจริง! จะทำร้ายเทียนไขเพื่อนลูกฉันเหรอคะ นี่คุณชุติพล...!” รำไพหวีดร้องเสียงดังพาให้กลุ่มเพื่อนไฮโซเงียบเสียงเงี่ยหูฟังกันทันที

“เอ่อ...คงเข้าใจผิดกันแล้วมั้งครับ”

“แม่กี้ยังเห็นยกมือนี่คะ” พุดจีบรู้เข้าก็เริ่มไม่ยอม เพราะทั้งคู่ไม่ชอบสองผัวเมียคู่นี้อยู่แล้ว ชอบทำตัวเด่นขี้อวดจนเกินพอดี

“มีอะไรกันเหรอคะ” ปารมีเห็นเสียงหวีดร้องของรำไพกับพุดจีบ แล้วก็สามีเธอยังยืนยักแย่ยักยันเหมือนกำลังโดนไล่ต้อนก็ไม่ปาน

“คุณปารมีมาก็ดี ล่ามสามีไว้ดี ๆ หน่อยนะคะ จะมาหาเรื่องในงานใหญ่อย่างนี้ได้อย่างไร” รำไพได้โอกาสก็แอบด่าอ้อม ๆ เสียเลยที่สามีกัดไม่เลือกหน้าเหมือนหมา

“นี่คุณ!” ปารมีเสียหน้าที่โดนแม่รำไพเสียดสีเข้า แม้ตัวเองจะอายุน้อยกว่า แต่ว่าก็ไม่ยอมให้ใครมาฉีกหน้าง่าย ๆ นักหรอก