ตะวันสั่งอาหารรูมเซอร์วิสในช่วงบ่ายคล้อยให้มาส่งที่หน้าห้องของรุ่งอรุณ โดยที่เขายืนกำกับอยู่ข้างๆ
หญิงสาวเปิดประตูออกมาและปฏิเสธอาหารว่าไม่ได้สั่ง หากเสียงนั้นต้องสะดุดลงเมื่อเห็นตะวัน หัวใจหล่อนสั่นระรัวเพียงแค่เห็นดวงหน้าที่แจ่มชัดในใจเสมอไม่เปลี่ยน ความเจ็บปวดชินชาวิ่งปราดสู่หัวใจระคนกับความรักจนหัวใจสั่นไหวปรากฏขึ้นพร้อมๆ กันจนวาดดาวทำอะไรไม่ถูก
“ลงไปได้ อาหารเอาไว้ตรงนี้ ฉันจะคุยกับภรรยาของฉันเอง” ชายหนุ่มสั่ง พร้อมให้ทิปไปสิบดอลล่าห์สหรัฐ
วาดดาวจะปิดประตูเข้าห้องเขาก็จะเอาลำตัวเข้าไปขวางไว้ แต่ยื่นเข้าไปได้แค่แขน ประตูจึงหนีบแขนเขาเต็มๆ จนหล่อนกับเขาต้องร้องอุทานออกมาพร้อมกัน อีกฝ่ายหนึ่งอุทานเพราะตกใจ อีกฝ่ายหนึ่งอุทานเพราะเจ็บปวด...
“คุณเป็นไงบ้างคะ... เอามือมารองทำไม... บ้าจริง เลยต้องเจ็บเลยเห็นไหม” หล่อนเปิดประตูกว้างออกดึงแขนเขามาดู แล้วก็เผลอด่าเขา
ตะวันน้ำตารื้นขอบตา ไ
