ดวงตาของพราวพลอยหนักอึ้ง ยามต้องบังคับให้มันเปิดขึ้นรับกับยามรุ่งอรุณของวันใหม่
เมื่อคืนหล่อนฝันไปใช่ไหม...?
ฝันว่าถูกเดวิดกลืนกินทั้งตัว
พวงแก้มนวลแดงระเรื่อ ดวงตาค่อยๆ ปรือขึ้น หล่อนหยีตาเล็กน้อยเมื่อเห็นแสงตะวันที่ส่องผ่านร่องแยกของผ้าม่านสีชมพูมากระทบกับสายตา
ทำไมฝันเมื่อคืนมันเหมือนจริงมากๆ เลยนะ แม้กระทั่งตอนนี้ หล่อนก็ยังรู้สึกว่ามีความใหญ่ยาวของเดวิดฝังอยู่ที่ซอกขา
“อ๊ะ...”
หล่อนขยับตัวเพื่อที่จะลุกขึ้นนั่ง แต่ความเจ็บระบมกลางลำตัวกรีดร้องประท้วงขึ้นเสียก่อน หล่อนจำต้องนอนราบเช่นเดิม สมองเริ่มใคร่ครวญหนักหน่วง
“มันไม่ใช่ความฝันนี่นา...”
ดวงหน้างามซีดเผือด ก่อนจะค่อยๆ แดงระเรื่อ เมื่อรู้แล้วว่าความมหัศจรรย์ทางเพศที่เกิดขึ้นกับตนเอง ไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือความจริง
เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นเบาๆ หล่อนตวัดสายตาไปมอง และก็ได้เห็นเดวิดเดินออกมา ทั้งเนื้อทั้งตัวของเขามีเพียงแค
