มาเฟียคลั่งรัก

ผิดคำพูด

{กาตูนTalk}

"ไปไหน" เสียงเฮียเตถามขึ้นทันทีที่ฉันเปิดประตูออกมาจากห้องตัวเองเหมือนว่าเขากำลังจ้องฉันอยู่อย่างงั้นแหละ

"ไปทำรายงานที่คอนโดวีค่ะ" วันนี้เป็นวันหยุดฉันกันวีมีนัดกับทำรายงาน

"กลับกี่โมง"

"เย็นๆเลย เฮียไม่ต้องรอกินข้าวนะคะเดียวกาตูนกินเข้ามาเลย"

"อะไรกันคะ วันนี้เฮียอยู่บ้านคนเดียวนะจะให้เฮียกินข้าวคนเดียวหรอ" เขาเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน เฮียวินไม่อยู่แดดี้ ม๊ามี้ก็ไปทำงาน 

"....." แต่ฉันก็อยากกินอะไรอร่อยๆกับวีก่อนกลับอยู่ดี

"ไม่เป็นไรเดียวเฮียกินคนเดี๋ยวก็ได้" 

"ก็ได้ๆ เดียวกาตูนจะกลับมากินด้วย" ผู้ชายอะไรทำไมขี้งอนจัง

"น่ารัก" เขาพูดพร้อมกับยีหัวฉันเบาๆ 

"กาตูนไปแล้วนะคะ" ฉันพูดจบก็รีบวิ่งมาขึ้นรถและไม่นานคนขับรถก็ขับออกจากบ้านไป

ฉันชื่อ กาตูน เป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านนี้มีพี่ชายสองคนเฮียมาวิน กับเฮียเตชิน สองคนนี้ชอบทะเลาะกันไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน จริงๆฉันก็ไม่ได้เป็นลูกแด๊ดกับม๊าหรอกเขาเก็บฉันมาเลี้ยง แต่เขาไม่เคยทำให้รู้สึกเลยนะว่าฉันไม่ใช่ลูกเขาๆใส่ใจทุกอย่างฉันดีมากๆ ร่วมถึงพี่ทั้งสองคนก็ตามใจด้วย

คนขับรถใช้เวลาไม่นานก็ขับมาถึงคอนโด วี เพื่อนสาวคนเดียวของฉัน เราเรียนบริหารที่มหาลัยเเห่งหนึ่งด้วยกันไม่มีคนคบก็เลยคบกันสองคน ฮ่าๆ

"แค่มาทำงานทำไมแต่งตัวสวยจังคะ คุณหนูกาตูน" วีเปิดประตูให้ฉันแล้วเอ่ยถามทันที

"ปกตินะตื่นนอนมาก็เป็นแบบนี้เลย" ฉันตอบแล้วเดินเข้ามานั่งที่โซฟา จริงๆก็อยากมีคอนโดเป็นของตัวเองแหละอยากอยู่ข้างนอกเหมือนวีบ้าง แต่ก็เกรงใจม๊าฉันเองก็ยังไม่มีรายได้เลย

"เรามาเริ่มกันเลยนะ เนื้อหามันเยอะหน่อย" วีเดินมานั่งลงข้างๆฉันแล้วเราสองคนก็เริ่มทำรายงาน

หลายชั่วโมงต่อมา....

และตอนนี้เราก็ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ทำท่าบิดขี้เกียจไปด้วย

"กินอะไรดีเย็นนี้" วีเก็บพร้อมกับถามขึ้น ทุกครั้งที่เราทำงานกันเสร็จก็จะกินข้าวด้วยกันตลอด

"ขอโทษนะวีฉันต้องกลับไปกินที่บ้านอะ เฮียเตเขาอยู่บ้านคนเดียว"

"อยู่คนเดียวกินข้าวไม่ได้หรอ สาวๆก็มีตั้งเยอะทำไมไม่ออกไปกินข้างนอกอะงง" วีพูดพร้อมกับทำหน้างง

"...." จริงอย่างที่วีพูดนะ ฉันเองก็งงแฟนก็มีแต่ทำไมไม่ออกไปกินข้างนอก

"แล้ววันเกิดปีนี้จัดที่ไหน"

"ที่บ้านนั่นแหละ" อีกอาทิตย์เดียวก็วันเกิดฉันแล้ว จะ20ปีแล้วนะ จะเป็นสาวแล้วววว

"จะ20ปีแล้วตื่นเต้นไหมเนี่ย" 

"มีปีไหนบ้างหรอที่ฉันไม่ตื่นเต้น " วันเกิดทุกๆปีของฉันๆจะตื่นเต้นมากๆเลยแหละ ตื่นเต้นที่จะได้ของขวัญไม่ว่าจะเป็นของแด๊ดของม๊า และที่สำคัญของเฮียทั้งสองคนฉันตื่นเต้นมากๆเวลาแกะมัน

"ฮ่าๆ คุณหนูกาตูนเอ๊ย" วีจับหัวฉันอย่างเอ็นดู

"แกต้องมานะปีนี้อะ"

"กาตูนแกก็รู้ว่าวันเกิดแกกับวันเกิดเจ๊ฉันวันเดียวกันแล้วฉันก็ต้องกลับบ้านทุกปี"

"เห่อ งั้นเอาไว้เราไปฉลองกันสองคนก็ได้เนาะ" เป็นแบบนี้ทุกปีเลยอะ 

"โอเคๆ เอาแบบนี้ไหมปีนี้เราสองคน20ปีกันละ ไปฉลองที่ร้านเหล้ากัน" วีขยับมากระซิบที่ข้างหูฉัน

"ร้ายกาจมาก ขอคิดดูก่อนแล้วกัน" ฉันทำหน้าทำตาแล้วทำเป็นคิด เป็นความคิดที่ดีเลยนะเนี่ย ตั้งแต่เกิดมารสชาติของเหล้าเป็นยังไงยังไม่รู้เลย 

"อย่ามาทำเป็นคิดเลย ฮ่าๆ " วีพูดจบก็กอดฉันไว้

หลังจากที่ทำงานเสร็จแล้วก็ประมาณเกือบๆ6โมงเย็นฉันก็เลยขอวีกลับ กลัวว่าเฮียจะรอกินข้าว

"เฮียกาตูนกลับมาแล้ว" ทันทีที่รถจอดฉันก็รีบวิ่งเข้ามาในบ้านก่อนจะตะโกนขึ้นแต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลย

"คุณหนูคะ เรียกหาใครหรอคะ" มีแค่ป้าแม่บ้านเดินออกมาหาฉัน

"เฮียเตคะ เฮียเตไปไหน" 

"คุณเตออกไปตั้งแต่บ่ายแล้วค่ะ ก็ยังไม่กลับมานะคะ" ฉันได้ยินคำตอบก็ถึงกับหงอยเลยทีเดียว เฮียเตชอบผิดคำพูดแบบนี้อยู่เรื่อยเลยอะ แล้วฉันจะรีบกลับมาเพื่ออะไรวะ 

ฉันเดินขึ้นมาบนห้องแบบคนไม่มีเรี่ยวแรง เดี๋ยวเขาก็คงกลับแหละมั้งรอก่อนก็ได้ ระหว่างที่รอฉันก็นึกเล่นโทรศัพท์ไป แล้วกดดูสตอรี่ไอจีเฮียเตก็เห็นว่า เขาถ่ายผู้หญิงคนนึงกำลังกินข้าวลง เอาอีกแล้วโดนเทอีกแล้วฉัน

{เตชินทร์Talk}

"อยากได้อะไรอีกไหมคะ" ผมถามโม แฟนผมที่พามากินข้าวต่อด้วยกินของหวานเสร็จแล้ว 

"ไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะ กลับดีกว่าพรุ่งนี้โมมีเรียน"

"ไปเดียวพี่ไปส่ง"

"แล้วพี่เตจะไม่ค้างห้องโมหรอคะ"

"ขอโทษด้วยนะคะ พี่มีประชุมเช้า" ผมเอ่ยแล้วจับผมทัดหูให้เธอ

"...." โมทำหน้างอแง

"เด็กดีต้องไม่งอแงนะคะ ถ้างอแงเดี๋ยวจะโดนพี่ลงโทษ" ผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูเธอ

"โมอยากโดนลงโทษค่ะ"

"เอาไว้พรุ่งนี้พี่จะไปลงโทษถึงที่เลยนะคะ" ผมเอ่ยแล้วยิ้มให้เธอ

วันต่อมา....

วันนี้ผมต้องเข้าบริษัทกับไอ้วินแล้วก็ป๊าครับ มีประชุมแต่เช้าแล้วบ่ายก็ต้องไปโกดังอีก ผมแต่งตัวเสร็จก็รีบลงมากินข้าว ตอนนี้ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันหมดแล้ว

"กาตูนทำไมไม่นั่งที่ตัวเองคะ" ผมเอ่ยถามกาตูนที่ไม่นั่งที่ตัวเองที่มันอยู่ใกล้ๆผมแต่วันนี้เธอเปลี่ยนไปนั่งข้างๆไอ้วิน

"...." แต่กาตูนก็ไม่ตอบเอาแต่ตักข้าวต้มเข้าปาก

"กินเยอะๆนะคะคุณหนูเมื่อคืนนี้ก็ไม่ยอมลงมาทานข้าว" แม่บ้านที่เทน้ำให้กาตูนเอ่ย พอพูดแบบนี้ผมก็นึกขึ้นได้เลยว่าผมนัดเธอกินข้าวนี่หว่าเมื่อคืนนี้

"กาตูนคะทำไมไม่ลงมากินข้าวคะไหนบอกม๊ามาสิ"

"กาตูนไม่หิวค่ะ กาตูนอิ่มแล้วขอตัวนะคะ" กาตูนพูดแล้วลุกขึ้นยืน ผมหยิบขนมปังไปใส่จานเธอ

"กินให้หมดก่อนถึงจะไปได้"

"....." แต่ก็ไม่มีแม้แต่เสียงตอบกลับ

"ห้ามลุกถ้ากินไม่หมด" 

"แล้วทำไมเฮียต้องมาทำเป็นบังคับด้วยอะ" 

"ก็ไม่กินข้าวเย็นไง"

"ถ้าคนบางคนรักษาคำพูดกาตูนคงได้กินข้าวเย็นไปแล้ว"กาตูนเอ่ยขึ้นอย่างเสียงดัง

"....." ผมว่าแล้วเธอต้องโกรธ "เฮียขอโทษนะคะ"

"กาตูนไม่เคยว่าเลยนะเวลาเฮียมีแฟนอะ แต่มีทีไรเฮียก็ลืมกาตูนทุกที" ว่าจบกาตูนก็เดินออกจากบ้านไป

"ไปทำอะไรให้น้องโกรธหรอเต" ม๊ารีบถามขึ้นทันที

"ผมนัดน้องกินข้าวแต่ลืมครับ"

"อีกแล้วหรอ พอพวกแกมีแฟนแล้วก็ลืมน้องกันทุกที" ที่ม๊าพูดแบบนี้เพราะไอ้วินมันก็เคยทำ

"ง้อเองเลยนะ พวกแกก็รู้ว่าน้องไม่ชอบคนผิดคำพูด" ครั้งนี้เป็นป๊าเอ่ยขึ้น กาตูนคงงอนผมจริงๆครับแล้วจะง้อยังไงดีละเนี่ยเห้อ