"หนูไม่ไหวหรอกค่ะ ถ้าพี่จะเอาอีกหนูต่อยพี่แน่!!" พักพิงสะอึกเธอยื่นคำขาดทุกอย่างจึงจำเป็นต้องหยุดลงแค่นั้น
หอพัก
"พักพิงไปทำอะไรมา.." มิ้งเอ่ยถามช้า
"เปล่านิเราก็ปกติดีนะ"
"____"
"มีอะไรเหรอ"
"ก็พักพิงเดินไม่หุบขา"
สาวน้อยมองตามสายตาคนตรงหน้าก่อนจะยิ้มเจื่อน ความทรมานเจ็บแปลบทำให้ร่างกายเกิดเอฟเฟคตามหลัง
เช้าวันต่อมา
มหาวิทยาลัย
"กลัวใครไม่รู้เหรอว่าห..แหกเดินขาถ่างมาเชียว ฮ่าๆ" ทินเนอร์พุ่งตัวเกี่ยวกวนประสาท "เตี้ยเธอจะไปโรงพยาบาลไหม"
"ไปทำไมคะ"
"เช็กหน่อยไงว่าไส้ไหลจะทะลุออกมากองกับพื้นหรือเปล่า"
"ถ้ามันไหลออกมาหนูคงไม่มายืนเจรจาอยู่ตรงนี้หรอกค่ะ!"
พักพิงกระแทกเสียงใส่ทันทีก่อนที่ดาร์ครัมจะเดินมาหาพูดจายียวนวางท่า
"เฮ้ย! ไอ้ทินเนอร์อาจารย์เรียกมึงทำรายงานไม่ผ่านว่ะ"
"อะไรอีกเนี่ยกูทำเต็มที่แล้วแท้ๆ"
"คนอย่างมึงมันกระจอกไง"
"ก็ตอนนั้นมึงใช้ใครทำ โธ่!"
"แล้วมึงจะทำไม!"
