ลิขิตรักแฟนเก่า

ทำให้หึง

" ไหนพี่กันต์บอกคนไม่เยอะ " กอหญ้าบ่น

เพราะพอมาถึงห้องน้ำ คนต่อแถวออกมาถึงข้างนอกเลยทีเดียว

กอหญ้าจึงชวนยุ้งไปเข้าห้องน้ำข้างหลังผับ

แต่คนเยอะไม่ต่างกัน จำต้องรออยู่ตรงนั้น

บังเอิญเจอกับจอห์น ที่ไปเที่ยวที่ผับเหมือนกัน

" อ้าวกอหญ้า "

" อ้าวจอห์น มาเที่ยวเหรอ " จอห์นทักทายกอหญ้า

" ใช่ มากับพี่ๆที่คณะน่ะ พี่ๆพามาเลี้ยงน้องรหัส แล้วก็เลี้ยงที่ชนะประกวดดาวคณะ พายก็มา นั่งอยู่ด้านนู้น พอดีมาเข้าห้องน้ำ กำลังจะกลับโต๊ะ "

จังหวะเดียวกับที่ยุ้งข้าวทำธุระเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ

" อ้าวจอห์น "

" หวัดดียุ้ง "

" ดีจ๊ะ "

" จะกลับโต๊ะใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวเราเดินไปส่งนะ คนเยอะ ผู้หญิงสวยๆเดิน ไม่ค่อยปลอดภัย "

จอห์นเดินมาส่งกอหญ้ากับยุ้งที่โต๊ะ ไทม์ที่เห็นว่ามีผู้ชายมาส่ง ก็รู้สึกไม่พอใจ จึงยิ่งประชดกอหญ้าด้วยการกอดเอวลิลลี่ให้กอหญ้าเห็น

แต่กอหญ้าเก็บอาการทำเป็นไม่สนใจ จึงสั่งเหล้าปั่นมากิน พยายามไม่สนใจไทม์

แก้วที่ 1...

แก้วที่ 2 ..

แก้วที่ 3......4 ..5 ..6 ...7 ... 8 ......

เพื่อนๆนั่งมองกอหญ้า

" แกว่ากอหญ้ามันแปลกๆป่าววะ " ยุ้งถามพะพาย

" อืม " พะพายเห็นด้วย

" เหมือนคนอกหัก "

" แต่กอหญ้ามันไม่มีแฟนนะ มันจะอกหักได้ไง "

" หรือมันแอบชอบใครรึป่าววะ " พะพายตั้งข้อสังเกต

ทั้งยุ้งและพาย สองเพื่อนซี้ต่างสุมหัวกัน โดยไม่รู้ว่ากอหญ้าหัวทิ่มไปแล้วเพราะไม่เคยกินเหล้าเลยเมาง่าย

" เฮ้ยยย !! กอหญ้า "

ทั้งรุ่นพี่ทั้งเพื่อนต่างช่วยกันประคองกอหญ้า ด้วยความเป็นห่วง

" พี่ว่ากลับดีกว่ามั้ย เมาขนาดนี้ เดี๋ยวพี่ไปส่ง " กันต์เสนอ

" มึงไปส่งพายกับยุ้ง เดี๋ยวกูไปส่งกอหญ้าเอง กูผ่านหอกอหญ้าพอดี " ไทม์บอก พร้อมส่งสัญญาณบางอย่างให้เพื่อนรู้ ซึ่งกันต์ก็พอจะเข้าใจ

" ไทม์คะ แล้วลิลลี่ละคะ "

" รับเงินแล้วนี่ ก็กลับไปได้ละ " ลิลลี่ไม่พอใจที่ไม่มีใครสนใจเธอ เดินหัวเสียออกไปทันที

ไทม์จึงอุ้มกอหญ้าไปที่รถ โดยมีเพื่อนๆพี่ๆเดินตามไปส่ง องศาเปิดประตูให้ไทม์อุ้มกอหญ้าไปนอนที่เบาะด้านหน้า จัดการคาดเข็มขัด เดินไปขึ้นฝั่งคนขับ " ขับรถดีดีละ ไม่เมาใช่มั้ยมึงอ่ะ " กันต์ถาม

" แก้วเดียวยังไม่หมด จะเมาได้ไง"

กันต์ยื่นหน้ามากระซิบ " รีบเครียร์นะเว้ย กูว่าที่กินจนเมาขนาดนี้ หึงชัวร์ " ไทม์ยิ้ม เช็คแฮนด์อย่างรู้กัน " เออ ขอบใจ "

ไทม์ขับรถออกมาจากผับ แต่จุดหมายปลายทาง ไม่ใช่หอพักของรุ่นน้องสาว แต่เป็นพัทยา

ใช่ .. ไทม์กำลังพากอหญ้าไปที่บ้านพักส่วนตัวริมทะเลของครอบครัวเขา

2 ชั่วโมงผ่านไป

ไทม์ขับรถมาถึงบ้านพัก อุ้มหญิงสาวไปนอนในห้อง จากนั้นเรียกป้าแมวแม่บ้านที่ดูแลที่นี่มา

" เดี๋ยวป้าช่วยเช็ดตัว แล้วก็เปลี่ยนชุดให้เธอหน่อยนะครับ "

" ได้คะคุณไทม์ "

ป้าแมวจัดการเช็ดตัวให้หญิงสาว และแต่งตัวให้เรียบร้อย จากนั้นจึงออกมา

" เรียบร้อยแล้วคะคุณไทม์ "

" ขอบคุณครับ "

" มีอะไรอีกมั้ยคะ "

" ไม่มีแล้วครับ ป้าไปพักผ่อนเถอะ "

ไทม์นั่งมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง อดใจไม่ไหว เอามือไปลูบแก้ม ' กอหญ้ายังรักพี่ แล้วกอหญ้าบอกเลิกพี่ทำไม '

จากนั้นไทม์ก็ไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วมานอนข้างๆกอหญ้า สอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน กอดไว้หลวมๆ จากนั้นก็หลับตามกอหญ้าไป

ช่วงสาย ....

แสงที่สาดส่องจากหน้าต่างมากระทบเปลือกตา ทำให้กอหญ้าตื่นมาในสภาพที่ปวดหัวจากอาการเมาค้าง หยีตาเพื่อให้สายตาค่อยๆชินกับแสง

' ที่ไหนวะ ทำไมมันไม่คุ้นเลยอ่ะ '

พลันก็รู้สึกมีอะไรหนักๆมาทับที่เอว ก้มลงไปดู

' อ่อ แขน ' ห๊ะ แขนใครวะ ค่อยๆหันไปมอง

กอหญ้าตกใจ เบิกตากว้าง ทะลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่ง อาการเมาค้างหายไปเป็นปลิดทิ้ง " พี่ไทม์ !!!"

ไทม์เองก็ตกใจ สะดุ้งตื่น

" ทำไมพี่ไทม์มานอนที่นี่ละ แล้วที่นี่ที่ไหน เพื่อนๆหายไปไหนกันหมด แล้วพี่แพตละ "

" เอาๆๆๆ ที่ละคำถาม จะให้พี่ตอบคำถามไหนก่อน " ไทม์งัวเงียตอบ

กอหญ้าสำรวจตัวเอง เสื้อผ้าไม่ใช่ชุดเดิม หมายความว่าไง ไทม์มองกอหญ้าขำๆ เขารู้ว่ากอหญ้าคิดอะไร แต่อยากแกล้ง

กอหญ้ามองไทม์อย่างชั่งใจ " พี่ไทม์เปลี่ยนชุดให้กอหญ้าเหรอคะ "

ไทม์ไม่ตอบ ได้แต่ยิ้ม

" ไอ้พี่ไทม์ " เธอเอาหมอนฟาดหน้าเขา

ไทม์หัวเราะขำ " อะไร "

" พี่ไทม์เปลี่ยนชุดให้กอหญ้าเหรอ "

" แล้วมันจะเป็นอะไร ก็เหมือนๆกันหมดนั่นแหละ "

กอหญ้าอายจนหน้าแดงไปถึงใบหู " แล้วกอหญ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง "

" ก็ขับรถมา " ไทม์ยังกวนประสาทไม่เลิก

" พี่ไทม์ !!! "

" คร้าบ กลัวแล้วคร้าบ " ไทม์ทำเป็นกลัวไปอย่างนั้นแหละ จริงๆเขาอยากแกล้งหญิงสาว

" ทำไมพี่พาหญ้ามาที่นี่ "

" อยากพามาเที่ยว "

" ไม่ถ่งไม่ถามซ้ากคำ "

" ถ้าถามแล้วจะยอมมาเหรอ "

ก็จริงนะ ถ้าไทม์บอกจะพามาเที่ยว กอหญ้าคงเลือกที่จะปฏิเสธ เพราะเธอพยายามออกห่างเขา

" พี่อยากพากอหญ้ามาปรับทัศนคติ "

" เรื่องอะไร " กอหญ้าถาม

" เรื่องเมื่อคืน " ไทม์มองหน้าหญิงสาว จ้องอยู่อย่างนั้นจนกอหญ้าเขิน

" กอหญ้าหึงพี่ " กอหญ้าทำหน้าเลิ่กลั่ก หลบตาชายหนุ่ม " ป่าว หญ้าจะหึงพี่ทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกัน " พูดไปก็ไม่มองหน้า พยายามหลบตาเขา

ไทม์ยิ้ม เมื่อคืนเขายังไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้เวลานี้ เขามั่นใจ 100% กอหญ้าหึงเขาจริงๆ " รู้ตัวมั้ยว่าเป็นคนโกหกไม่เก่ง "

กอหญ้าอายจนแทบจะมุดดินหนี แต่ที่ทำได้ตอนนี้คือ มุดใต้ผ้าห่มไปก่อน ไทม์หัวเราะ ขำ เอ็นดูกับท่าทีของหญิงสาว จึงมุดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน กอดหญิงสาวไว้ด้านหลัง

พยายามจับหญิงสาวให้หันหน้ามาคุยกับเขา แต่กอหญ้าพยายามขืน สุดท้ายก็ต้องหันหน้ามาคุยกับเขาอยู่ดี ไทม์มองตากอหญ้านิ่ง

" เมื่อก่อนพี่เคยคิดว่ากอหญ้าหมดรักพี่ แต่เหตุการณ์เมื่อคืน ทำให้พี่แน่ใจว่ากอหญ้ายังรักพี่อยู่ พี่ไม่รู้ว่าเหตุผลอะไรที่ทำให้กอหญ้าบอกเลิกพี่วันนั้น แต่ถ้าวันนี้กอหญ้ายังรักพี่อยู่ เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ย "

" พี่ไทม์ " กอหญ้ารู้สึกกังวล ลุกขึ้นนั่งหันหลังให้ชายหนุ่มอย่างใช้ความคิด ไทม์มองอย่างไม่เข้าใจ จับไหล่หญิงสาวให้หันหน้ามาหาเขา

" พี่ไม่รู้ว่ากอหญ้ากำลังกังวลเรื่องอะไร แต่พี่อยากให้กอหญ้ารู้ไว้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่ไม่มีวันทิ้งกอหญ้าเด็ดขาด "

กอหญ้ามองไทม์น้ำตาคลอ "กอหญ้าขอโทษนะคะ "

ไทม์กอดกอหญ้าไว้แนบอก " พี่ไม่เคยโกรธกอหญ้าเลย พี่รักกอหญ้า " ไทม์มองสบตากอหญ้า

"เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ เป็นแฟนพี่อีกครั้งได้มั้ยครับ " กอหญ้าน้ำตาไหล พยักหน้าช้าๆ คำพูดที่หนักแน่น ทำให้กอหญ้าไม่อาจปฎิเสธหัวใจตัวเองได้อีกแล้ว เธอยังรักเขา รักเขามาตลอด และตอนนี้เธอพร้อมจะฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่างไปพร้อมๆกับเขา