วันเวลาผ่านไป ผมถูกกันไม่ให้เจอหน้าว่าที่เจ้าสาวของผม กอหญ้าต้องขัดผิวขัดหน้าเพื่อเตรียมเป็นเจ้าสาว โดยเธอบอกว่าอยากให้ตื่นเต้น ผมนี่แทบจะขาดใจตาย
จนกระทั่งถึงวันแต่งงาน สาวๆช่วยกันแต่งหน้าแต่งตัวให้กอหญ้าอยู่ในห้อง โดยมีพิธีช่วงเช้า หนุ่มๆยกขบวนขันหมากมา ตามด้วยเสียงโห่
โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ....
ฮิ้ววววว..
โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ....
ฮิ้ววววว.....
โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ....
ฮิ้ววววว...
เสียงโห่ครบสามครั้ง ตามมาด้วยเสียงกองยาว ขบวนขันหมากก็เริ่มเคลื่อนสู่บ้านเจ้าสาว
" ตื่นเต้นไงมึงอ่ะ " ไอ้กันต์ถาม ผมไม่ตอบแต่มันคงสังเกตเห็นว่าผมเหงื่อแตก ใช่ ผมตื่นเต้น อยากเห็นเจ้าสาวของผมแล้ว เพราะผมไม่ได้เจอหน้ากอหญ้ามาเป็นอาทิตย์แล้ง ส่วนไอ้องศากำลังเด้งหน้าเด้งหลังตามจังหวะกลองอยู่ไม่สุขอยู่ข้างๆผมนี่แหละ พอๆกับไอ้กอล์ฟเลย
" มึงไปอยู่ข้างหน้ามั้ย " เพราะดูแล้วมันคงอยากไปวา
