ลิขิตรักแฟนเก่า

การกลับมาเจอกัน

"ขอเชิญประธานและกลุ่มพี่ว๊ากด้านหน้าเลยครับ"

" ครับ พี่กลุ่มนี้จะคอยดูแลในส่วนของกิจกรรมรับน้องนะครับ เดี๋ยวจะแนะนำกลุ่มพี่ว๊าก และประธานนักเรียนให้น้องๆรู้จักนะครับ ระหว่างนี้รอสักครู่นะครับ ขอเชิญพี่ว๊ากและประธานนักเรียนครับ "

กอหญ้ามองดูกลุ่มรุ่นพี่ที่ทะยอยเดินมา พลันสายตาก็มองเห็นใครคนหนึ่งที่คุ้นตา และต้องตกตะลึงอย่างหนัก " ไหนพี่ไผ่บอกว่าไปเรียนต่อต่างประเทศไง ทำไมมาอยู่นี่อ่ะ กอหญ้าเอ๊ย มหา'ลัยมีเป็นร้อย เสือกมาลงที่เดียวกัน โลกมันจะกลมเกินไปแล้วนะ "

กอหญ้าไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้า ทำได้เพียงเอาเอกสารที่ถือมาปิดหน้า แทนที่จะพ้น เธอกลับตกเป็นเป้าสายตาของชายหนุ่ม

" ขอเชิญพี่ๆแนะนำตัวเลยครับ "

" พี่องศาครับ เป็นพี่ว๊ากครับ " .. " พี่กอล์ฟครับ เป็นพี่ว๊ากครับ " .. " พี่กันต์ครับ เป็นพี่ว๊ากครับ " .. " พี่แดนครับ เป็นพี่ว๊ากครับ " .. " " พี่เชอรี่คะ เป็นผู้ช่วยพี่ว๊ากคะ " ... " อคิณครับเป็นพี่ว๊ากและรองประธานครับ " .. " ไทม์ครับ เป็นพี่ว๊ากและประธานนักเรียนครับ "

ชัดเลย กอหญ้าเอ๊ย ซวยอะไรขนาดนี้

รุ่นพี่ที่สังเกตเห็นรุ่นน้องเอากระดาษปิดหน้าตลอด จึงเรียกออกมา " น้องคนนั้นที่เอากระดาษปิดหน้า ออกมาข้างหน้าหน่อยครับ

ทุกสายตาหันไปมองกอหญ้าเป็นตาเดียว กอหญ้าทำได้เพียงใส่แมส แล้วจำใจเดินก้มหน้าออกมา ไทม์จ้องมองหญิงสาว ด้วยสายตาเฉยชา แม้จะมีเพียงแค่ตากลมโตที่โผล่ออกมา เขาจำเธอได้ดี " น้องเอากระดาษปิดหน้า แล้วจะรู้ได้ไงครับว่าพี่ๆชื่ออะไรกันบ้าง เหมือนไม่ให้เกียรติรุ่นพี่ ก้าวแรกของการเป็นนักศึกษาที่นี่ คือการเคารพและเชื่อฟัง รุ่นพี่ ไหนบอกพี่สิครับว่าพี่แต่ละคนชื่ออะไรบ้าง "

กอหญ้าอ้ำอึ้ง " เอ่อ .... หนูขอโทษคะ "

" ตอบไม่ได้ใช่มั้ยครับ แล้วทำไมต้องใส่แมสครับ "

" คือหนูเป็นหวัดคะ " กอหญ้าตอบ แต่ไทม์รู้ว่าเธอตั้งใจหลบหน้าเขา ปิดแค่นี้ คิดว่าเขาจะจำเธอไม่ได้เหรอ

" เอาละวันนี้เป็นวันแรก พี่จะอนุโลมให้..... "

" ไม่ได้!!!!! " ยังไม่ทันที่น้ำเหนือจะพูดจบ ไทม์ก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงที่ดังกว่า

" ไม่มีการอนุโลม ถึงจะเป็นวันแรก แต่การที่คุณตัดสินใจมาศึกษาต่อที่นี่ นั่นคือคุณยอมรับกฎเกณฑ์และข้อบังคับ นั่นหมายถึงการให้ความเคารพรุ่นพี่ของสถาบัน เพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างแก่คนอื่นๆ และนักศึกษารุ่นต่อไปควรมีการลงโทษทันที ทำความสะอาดโรงยิมเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้ รับทราบ !!? "

กันต์เดินมาสะกิดไทม์ที่ด้านหลัง แล้วกระซิบ

" เกินไปป่าววะ " ไทม์ไม่สนใจ หันไปตะคอกใส่กอหญ้า ...

" รับทราบ !!? " กอหญ้าสะดุ้งเฮือก

" ทราบคะ " กลับไปนั่งที่ได้

" เดี๋ยวครับน้อง พี่แพทขอคุยด้วย " แดนเอ่ยขึ้น

" ถอดแมสให้พี่ดูหน้าชัดๆหน่อยได้มั้ยคะ " แพทเป็นดาวคณะ ไม่มีประโยชน์ที่จะปิดบังอีกต่อไป ในเมื่อเขาจำเธอได้ กอหญ้าจึงค่อยๆถอดแมสออก แล้วเงยหน้าขึ้นมา พี่ๆทุกคนจ้องกอหญ้าเป็นตาเดียว ใบหน้าที่ไร้การแต่งแต้ม คิ้วได้รูป ปากอวบอิ่ม ตาโต แก้มป่อง ผิวขาวอมชมพู เธอสวยธรรมชาติจริงๆ ไทม์มองด้วยความตกตะลึง !!! ตอนนั้นกอหญ้ายังเด็ก แต่เธอมีความน่ารักเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ตอนนี้เธอโตขึ้น ยิ่งโตยิ่งสวยจริงๆ

" สวย " แพทพูด แล้วหันไปทางเชอรี่ พลางพยักหน้าอย่างรู้กัน " โอเค ขอบคุณคะ "

จากนั้นกอหญ้าจึงเดินกลับไปนั่งที่เดิม

น้ำเหนือจึงพูดต่อ " เอาละครับกิจกรรมต่อไป คือการตามหาพี่รหัส น้องๆทุกคนจะมีพี่รหัสคนละหนึ่งคน โดยการจับฉลากนะครับ การตามหาพี่รหัสจะเป็นคำใบ้ให้น้องๆไปตามหากันเอง พี่ๆจะให้เวลาหนึ่งอาทิตย์ในการถอดรหัสและตามหาพี่รหัสให้เจอ จากนั้นให้ขอลายเซ็นต์พี่รหัสมาด้วยนะครับ ห้ามขอความข่วยเหลือจากรุ่นพี่เด็ดขาดนะครับ ถ้าใครหาไม่เจอ ก็จะมีการลงโทษกันนิดหน่อย เอาละครับ เดี๋ยวพี่ชะเอมจะถือกล่อง เดินไปหาน้องๆทีละคนนะครับ ให้น้องๆหยิบไข่ขึ้นมาคนละหนึ่งใบ เมื่อได้ไข่แล้วให้น้องๆเปิด ในไข่แต่ละใบจะมีคำใบ้ของพี่รหัส นั่นคือน้องๆต้องไขปริศนาในไข่แล้วตามหาพี่รหัสให้เจอนะครับ เชิญพี่ชะเอมเดินเลยครับ "

ชะเอมจึงเดินถือกล่องไปยื่นตรงหน้าน้องๆทีละคน จนครบ

" เอาล่ะครับ ทีนี้ทุกคนน่าจะได้รับไข่กันครบแล้ว ให้น้องๆเปิดดูรหัสได้เลยครับ สำหรับวันนี้ เลิกได้ครับ "

" กอหญ้า เธอได้รหัสว่าอะไรอ่ะ " พะพายถามขึ้น

" 'ชื่อนี้มีแต่ชนะ' แล้วของเธอล่ะ" กอหญ้าตอบ แล้วย้อนถามพะพายบ้าง

" ' ทาปุ๊บ.. ขาวปั๊บ ' .. คือไรง่ะ " พะพายตอบ

เอาเถอะ เดี๋ยวค่อยว่ากัน เราไปกินข้าวก่อนเถอะ หิวแล้ว แต่ก่อนที่จะเดินไป..

" เธอ .. เราขอเป็นเพื่อนด้วยคนสิ เรายังไม่มีเพื่อนเลยอ่า "

กอหญ้ากับพะพายมองหน้ากันแล้วยิ้ม

" ได้สิ " พะพายตอบ

" พวกเธอชื่ออะไรอ่ะ "

" เราชื่อกอหญ้า " ... " เราชื่อพะพาย "

" เราชื่อยุ้งข้าว ยินดีที่ได้รู้จักนะ "

" งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ " พะพายเอ่ยปากชวนเพื่อนทั้งสอง

สามสาวจึงเดินไปกินข้าวที่โรงอาหารของมหา'ลัย

ด้านไทม์ ที่ตามเฝ้าดูกอหญ้าทุกฝีก้าวตั้งแต่เลิกแถวออกมา สายตาที่ทอดมอง มีความอาลัยอาวรณ์และความเจ็บปวดอยู่ในนั้น เขายังไม่เคยลืมเธอ ..... และแน่นอน ว่าเค้าต้องถามหาเหตุผลที่เธอขอเลิกกับเขาให้ได้

" โหหหห .. คนเยอะมากเลย กินไรกันดี " พะพายถาม เมื่อมาถึงโรงอาหาร นักศึกษาเต็มพื้นที่จนแทบไม่มีที่นั่ง สามสาวพยายามมองหาโต๊ะว่าง จนยุ้งข้าวชี้ไปที่โต๊ะตัวหนึ่งที่นักศึกษาโต๊ะนั้นกำลังจะลุกไป " นั่นๆๆ เค้าลุกไปแล้ว เราไปจองที่กัน "

สามสาวจึงเดินไปจองที่ แต่...

" ที่ตรงนี้ฉันนั่งก่อน " ไทม์ที่เดินมากับกลุ่มเพื่อน เดินไปนั่งที่ตรงนั้นแบบไม่สนใจสามสาวที่เอากระเป๋าไปวางเรียบร้อยแล้ว

" แต่พวกเราจองไว้ก่อนนะคะ " เป็นพะพายที่แย้งขึ้น

" มีป้ายติดเหรอ ว่าจองไว้ " ไทม์พูดขึ้น สายตาเอาแต่มองมาที่กอหญ้า เธอรู้ว่าเขาจงใจหาเรื่องเธอมากกว่า แต่ไม่ควรเอาเพื่อนเธอมาเกี่ยวด้วยนะ " เราไปนั่งที่อื่นกันเถอะ " กอหญ้าตัดบท เพราะไม่อยากปะทะกับเขา เธอจึงเลือกที่จะเลี่ยง ไม่ต่อความยาวสาวความยืด แล้วกอหญ้าก็เดินนำเพื่อนๆออกไป ชายหนุ่มได้แต่มองตาม

" มึงไปแกล้งน้องทำไมวะ " เป็นกอล์ฟที่ถาม ไทม์ได้แต่นิ่ง ไม่ตอบคำถามเพื่อน

สามสาวเดินออกมาเพื่อรอให้มีที่ว่างนั่งกินข้าว ซักพักพอเห็นว่าคนเริ่มทะยอยออกทั้งสามก็เดินเข้าไปหาที่ว่างนั่งกินข้าว กอหญ้าทำหน้าเซ็ง ชีวิตในรั้วมหา'ลัยของเธอ จะสงบมั้ยน้อ .. เฮ้อ!!