เป็นคืนสุดท้ายที่รเมศและเพียงขวัญจะได้อยู่ที่ภูเก็ต เพียงขวัญจึงชวนสามีดื่มเสียเล็กน้อย ซึ่งรเมศก็ไม่ได้ขัดใจ ยอมตามใจดื่มกับหญิงสาว
ทว่าดูเหมือนคนที่บอกว่าดื่มเล็กน้อยพอเป็นกระสาย ตอนนี้จะเกินคำว่าเล็กน้อยไปมาก เพราะกระดกแอลกอฮอล์แก้วแล้วแก้วเล่า จนใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อ นัยน์ตาคู่สวยก็หวานเยิ้มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
“เรากลับกันเถอะขวัญ คุณเมาแล้ว”
“ใครเมา ขวัญเมาที่ไหนล่ะคุณไม้ ขวัญไม่ได้เมาสักหน่อย ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวขวัญจะเดินให้ดู” คนเมาไม่ยอมรับความจริง ขยับตัวลุกจากเก้าอี้จะเดินให้ดูตามที่กล่าวมา แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขา ร่างบางก็เซจนรเมศต้องเข้ามาพยุงไว้
“ใครทำพื้นเอียงอะ คุณไม้แกล้งขวัญไง” แว้ดใส่รเมศเสียด้วยซ้ำ จนชายหนุ่มถึงกลับส่ายหน้า
“ไม่ได้แกล้งครับ ไปเถอะเดี๋ยวผมอุ้มไปแล้วกัน” พูดจบก็ย่อตัวช้อนร่างบางขึ้นอุ้มแนบอก คนเมาก็หัวเราะชอบใจ รีบยกมือขึ้นมาคล้องลำคอแกร่งไว้
“คุณเก่งจัง
