มาแชลเมื่อเห็นลัลลลินหอบดอกลิลลี่ออกมาจากห้องทำงานของดีแลน ก็รีบลุกขึ้นเดินมาหา
“ลิลลี่จะเอาดอกไม้ไปจัดน่ะค่ะ เอ่อ คุณพอมีแจกันกับกรรไกรบ้างไหมคะ”
“มีค่ะ เดี๋ยวดิฉันหาให้นะคะ ว่าแต่คุณลิลลี่ชอบดอกไม้ไหมคะ ถูกใจไหมเอ่ย”
ลัลลลินก้มหน้ามองดอกไม้ในมือ และก็ฝืนยิ้มบางๆ
“ลิลลี่คงชอบไม่ได้หรอก มันไม่ใช่ของลิลลี่สักหน่อย”
คิ้วโก่งของมาแชลเลิกสูง
“อ้าว... ถ้าไม่ใช่ของคุณลิลลี่ ท่านประธานสั่งมาให้ใครกันล่ะคะ ดิฉันสับสนจัง”
“นี่คุณดีน... เป็นคนสั่งดอกไม้มาหรือคะ”
มาแชลพยักหน้ารับ
“ค่ะ สั่งตั้งหลายวันแล้วค่ะ แต่ดิฉันไม่เจอท่านประธานเลย ก็เลยเอาไปวางไว้ในห้องทำงาน”
ลัลลลินนิ่งเงียบขบคิดด้วยความไม่เข้าใจคำพูดของดีแลนยังก้องอยู่ในหู
“แต่คุณดีนบอกฉันว่า... มีผู้หญิงส่งดอกไม้มาให้”
“ใช่ค่ะมีทุกวันนั่นแหละค่ะ แต่ไม่มีช่อไหนได้เข้าไปในห้องของท่านประธานหรอกค่ะ ถูกทิ้งลงถังตั้งแต่หน้าป้อมยามหมด และ
