“แต่ลิลลี่อายคนอื่นเขานะคะ ปล่อยลิลลี่เถอะค่ะ”
“จุดนี้เลยความอายมาแล้วล่ะลิลลี่... รอบแรกเราใส่กันสุดแรง เสียงดังลั่นขนาดนั้น ถ้าพวกนั้นจะได้ยินก็คงกระจ่างชัดไปหมดแล้ว”
“คุณ... คุณดีนพูดอะไร น่าเกลียด...”
“ฉันพูดเรื่องจริง เราคิดถึงกันมาก เราใส่กันไม่ยั้ง หรือว่าเธอจะปฏิเสธ”
ลัลลลินไม่สามารถปฏิเสธได้ จึงทำได้แค่หลบตา
ดีแลนระบายยิ้มพึงพอใจ กวาดตามองกายสาวที่สวยราวกับถูกปั้นด้วยจิตกรเอกด้วยความหวงแหน ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นวางลงบนเต้าสวยข้างซ้าย คลึงมันจนยอดถันแข็งชัน และเจ้าของปทุมถันก็ร้องครางเสียวกระสัน
“อ๊า... อย่า... อย่า...”
“อย่าหยุด... ใช่ไหม ลิลลี่...”
เขาหัวเราะ และก้มต่ำลงมาแทนที่ฝ่ามือด้วยริมฝีปาก และนั่นก็ทำให้โลกทั้งใบของลัลลลินแตกระเบิดเป็นเสี่ยงๆ
“อ๊าย... คุณดีน... อ๊า...”
ชายหนุ่มไม่สนใจว่าสาวน้อยจะเสียวซ่านแค่ไหน เขาปรนเปรอหล่อนอีกครั้งอย่างตั้งใจจะทำให้สาวเจ้าสุขที่สุด
