สายของอีกวันทุกคนต่างก็เตรียมตัวออกเดินทาง ขบวนของคนที่จะเดินทางไปแคว้นต้าเว่ย ไปส่งขบวนทหารของอ๋องฟู่จินไปรบ และอ๋องฟู่จินก็ได้ส่งกำลังทหาร 100 นาย เพื่อคุ้มกันชายาเหม่ยอิงจนถึงแคว้นต้าเว่ย เพราะอดเป็นห่วงชายาไม่ได้
" ท่านพี่อย่าทรงเป็นห่วงหม่อมฉันเลยเพคะ ตอนนี้หม่อมฉันสามารถดูแลตัวเองได้ไม่ต้องกังวลหรอกนะเพคะ "
" เจ้าเป็นชายาของพี่จะไม่ให้พี่เป็นห่วงเจ้าได้เช่นไรกัน "
เมื่อเอ่ยลากันเสร็จต่างก็แยกย้ายกันเดินทาง เหม่ยอิงมองขบวนทหารที่ออกเดินทางไป ไม่ต่างจากฟู่จินที่ มองตามชายารักเช่นกัน
" เป็นห่วงท่านอ๋องหรือเพคะพระชายา ท่านอ๋องเก่งกาจถึงเพียงนั้นจะต้องได้รับชัยชนะเป็นแน่เพคะ "
" อืมข้ารู้ แต่อย่าลืมว่าต่อให้เก่งแค่ไหนก็อาจมีพลาดพลั้งได้ ก็ดูแต่ว่าตอนที่จำอะไรไม่ได้สิ "
" อืม แต่นี้เป็นการออกรบนะเพคะ แต่นั้นเป็นเพราะปกป้องท่านจึงทำให้พลาดไป "
ม่านอวี้เอ่ยปลอบคนที่นั่งเศร้าอยู
