ไป่หยาที่เริ่มคิดได้ว่าหน้าที่ของตนก็คือปกป้ององค์หญิง ก็หันหลังกลับ แต่เมื่อหันมา ก็พบกับเหม่ยอิงที่ยืนมองอยู่ก่อนแล้ว ส่วนอีกคนที่นั่งดื่มอยู่หัวใจก็กระตุกที่อีกคนหันหลังให้ตน จึงทำได้เพียงแค่ยิ้มที่มุมปากเท่านั้น
" พี่จงเต๋อเรากลับวังกันเถอะ ป่านนี้องค์หญิงคงรอทำโทษข้าแล้ว "
เหม่ยอิงเอ่ยออกมาอย่างเลื่อนลอย เป็นเพราะความทรงจำที่ผ่านมาที่จำได้ก็คือไป่หยาคือคนที่ตนจะแต่งงานด้วย แต่ตอนนี้คนผู้นี้กลับทิ้งตนเพื่อตามหญิงอีกคน นั้นจะหมายถึงอะไรได้ หากไม่ใช้ว่าคนตรงหน้านั้นไม่เหมือนเดิมแล้ว
" เจ้าจะกลับแล้วหรือ "
เฟยหมิงเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นเหม่ยอิงหันหลังเดินออกไป
" ข้าจะกลับแล้วพี่เฟยหมิง ขอบคุณที่พี่พาข้ามา "
เหม่ยอิงเดินออกไปจากหอน้ำชาขึ้นม้ากลับวังทันที ไป่หยาเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงจำต้องตามไปทันที แต่ก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยลาคนที่นั่งมองตนอยู่
" ข้าต้องกลับเข้าวังแล้ว เจ้ากับข้าต้องคุ
