เสี่ยวจูเมื่อได้ยินคำพูดของพระชายาเอ่ยถามก็รีบเอ่ยบอกเรื่องราวทั้งหมดทันที
“พี่เสี่ยวจูคิดว่าก่อนนี่ข้ามีใจกับท่านอ๋องจริงๆหรือ”
" หม่อมฉันเห็นว่าเป็นเช่นนั้นเพคะ "
เหม่ยอิงนิ่งเงียบคิดถึงความรู้สึกที่ตนเคยมีกับอ๋องฟู่จิน แต่ก็นึกไม่ออก
" ข้านึกไม่ออกเลยพี่เสี่ยวจู แล้วมันมีจริงๆหรือยาพิษที่กินแล้วลืมเรื่องราวที่ผ่านมา "
" ก็เห็นหยางอี้เล่าเรื่องยาพิษของชนเผ่าอู่เสียงว่ามีมากมาย แต่เพราะเป็นพิษที่ไม่มียาแก้ หัวหน้าเผ่าจึงไม่ให้ปรุงขึ้นมาอีกเพคะ เพราะอาจมีคนนำมาใช้ในชนเผ่าได้ "
" ข้าถูกพิษจนทำให้ลืมท่านอ๋องไปจริงๆใช่ไหมพี่เสี่ยวจู "
" เพคะ ก่อนหน้านี้พระชายาไม่เคยห่างจากท่านอ๋องเลย ทรงมีความสุขมากนะเพคะ แต่ตอนนี้กลับไม่ยอมให้ท่านอ๋องเข้าใกล้เลย "
" เป็นพี่ถ้าจำอะไรไม่ได้ พี่จะยอมให้ชายใดเข้าใกล้หรือยังไง ข้าจำไม่ได้เลยสักนิด แล้วจะเชื่อได้ยังไงล่ะ "
" แล้วตอนนี้ล่ะเพคะ ยัง
