21
พวกเราเดินทางมาทำงานที่เดิมกับเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ฉันไม่ได้รออยู่วิลล่า แต่มารอในรถบ้านของบาร์รอนแทน แต่ลงไปไหนไม่ได้ เพราะปาปารัสซี่นั่นแหละ แต่ก็ดีที่ยังอยู่ในรถบ้านได้แบบนี้
"น้องเอลลี่!"
"พี่ซองอึน" ฉันผงะตกใจ เมื่อเห็นซองอึนเปิดประตูขึ้นรถมาหาฉัน
"พี่ต้องขอโทษจริงๆ นะ ทำให้ลำบากเลย" เธอก้มหัวขอโทษยกใหญ่ ทำหน้ารู้สึกผิดสุดๆ แบบนี้ใครจะไปโกรธลงล่ะ
"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันลุกขึ้นโบกไม้โบกมือ
"ซองอึนแกจะวิ่งไปนั่นไปนี่ไม่ได้นะ เดี๋ยวก็ล้มป่วยอีกหรอก" กูยอนตามมาอีกคน นี่หล่อนก็มาด้วยเหรอ การงานไม่ทำแล้วหรือไง
"แกก็ห่วงเกินไป ฉันแค่มาหาเอลลี่"
"อ้าว นึกว่าไม่มา" กูยอนมองมาทางฉัน รู้สึกจะ 'อ้าว' ทุกครั้งที่เห็นฉันเลยนะ
"ถามบาร์รอนฉันถึงได้รู้นะสิ"
"เอ่อ.... นั่งก่อนมั้ยคะ" ฉันเชิญทั้งสองที่ยืนคุยกัน เดี๋ยวหาว่าไม่มีมารยาทอีก
"ไม่เป็นไรจ้ะ พี่แค่มาโทษ ต้องไปทำงานต่อแล้ว พี่ต้องขอโทษจ
