ทุกคนแยกย้ายเข้าไปพักในห้องของตัวเอง คืนนี้พวกเขาดื่มหนักกันมาก แม้แต่ตันหยงเองก็ถูกพี่ ๆคะยั้นคะยอให้ดื่ม ซึ่งเธอคออ่อนมากดื่มแค่สองแก้วก็เดินตาเบลอแล้ว
“ห้อง หนึ่ง…หนึ่ง…สอง….สาม อยู่นี่เอง”
เธอมองเลขห้องและเห็นว่าประตูไม่ได้ปิดไว้ เธอรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยแต่คิดว่าโรงแรมระดับนี้คงไม่มีอะไร เธอคงลืมปิดให้สนิทตอนออกไป ตันหยงเปิดประตูเข้าไปและปิดล็อกทันที
“ห้องทำไมดูแปลก ๆ ไปกว่าเดิมละเนี่ย”
เธอเดินไปเปิดม่านดู แต่ข้างนอกนั้นมืดสนิท เห็นเพียงแสงไฟบางดวงที่ชายหาดด้านล่างและสระว่ายน้ำในโรงแรมเท่านั้น เธอนั่งมองดูทิวทัศน์ที่ไม่ต่างกับตอนเข้ามาเท่าไหร่จนไม่ได้สังเกตเสียงน้ำในห้องน้ำ เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกมา ตันหยงยังคงนั่งเหม่ออยู่ที่เดิม
“นั่นใครน่ะ”
“หืม…ใคร ทำไม”
ตันหยงนั่งอยู่ในความมืด เสียงที่ทักเธอเป็นเสียงผู้ชาย ตอนนี้เธอเริ่มเมาและแยกไม่ออกว่ากำลังฝันหรือว่าเป็นเรื่องจริง สาวน้อ
