“แต่ไม่ผิดที่หยงจะสงสัย”
“ไม่เลยคุณไม่ผิด เป็นผมก็คงคิดแบบนั้น”
“ก่อนหน้านั้นตัวพวกคุณแทบจะติดกันเป็นแฝดสยาม”
“นั่นเพราะเธอช่วยในการผ่าตัดองค์ชายของบารามัสที่ถูกยิงเฉียดกะโหลกมา ผมกับศัลยแพทย์อีกสองคนต้องเฝ้าดูอาการอยู่เกือบสิบวัน ก็เลย…ไม่ค่อยได้กลับบ้าน”
“วันนั้นคุณพาเธอมาที่ห้อง”
“วันนั้นผมกับเธอต้องไปต้อนรับพระราชาของบารามัส ก็เลยแวะมาเอาสูทที่ห้อง เธอติดรถมาด้วยและลงรถมาเพราะบอกว่าอยากเข้าห้องน้ำ แต่นอกจากห้องน้ำแขกข้างนอกแล้ว ผมไม่ได้ให้เธอแตะต้องอะไรในห้องของเราเลยนะตันหยง”
“องค์ชายที่เสด็จเยือนประเทศไทย ทำไมเกิดอุบัติเหตุ หรือว่า…”
“ถูกลอบปลงพระชนม์ แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเราคุณพ่อผมรับเรื่องต่อและประสานงานกับทางบารามัสแล้ว หน้าที่ผมก็จบแล้วตั้งแต่ช่วยองค์ชายให้พ้นวิกฤติผมก็ไม่มีธุระจะต้องทำงานกับอิงฟ้าอีก แต่เรื่องข่าวลือนั่น ผมเองก็พึ่งรู้หลังจากที่คุณหนีมาตันหยงคุณเชื่อผ
