เหมยอ้าปากค้างเมื่อส้มพูดออกมา ตันหยงชะงักไปนิดหน่อยเมื่อเธอพูดออกมาเช่นนั้น หมอตะวันดูไม่ใส่ใจ อย่าว่าแต่ใส่ใจเลย แม้แต่หน้าของส้มเขาก็ยังไม่หันไปมองด้วยซ้ำ
“น้องครับ”
“ครับคุณผู้ชาย ต้องการอะไรเพิ่มครับ”
“คุณผู้หญิงสองคนนี้กำลังรบกวน…..”
“หมอตะวันคะ!!”
“ส้ม ไปกันเถอะอายเขา”
“ผมกับแฟนกินข้าว รบกวนคุณเชิญพวกเธอไปที่อื่น ไม่อย่างนั้นผมจะ…”
บริกรหันมาทางส้มและเหมยทันทีพร้อมกับผายมือเพื่อเชิญพวกเธอสองคนออกจากโต๊ะของลูกค้า
“คุณผู้หญิงครับถ้ายังไม่มีโต๊ะนั่ง ทางโซนนั้นยังว่างอยู่…”
“ไม่ต้อง คุณหมอคะคุณเล่นแบบนี้เองนะคะแล้วคุณจะเสียใจ”
ส้มและเหมยเดินออกไปจากร้านทันที ตะวันยังคงไม่สนใจส้มแม้แต่น้อย เขาตัดเนื้อในจานและคีบใส่จานของตันหยง
“คุณพูดแรงไปนะคะ”
“บางคนก็ไม่เห็นรู้สึกนี่ คุณก็เห็นว่าเธอพูดกับคุณยังไง”
“ดูแล้วส้มคงไม่ยอมจบง่าย ๆ”
“ที่ผมไม่ยอมพูดออกมาเพราะคนในกล้องวงจรปิดนั่นคื
