ร้านอาหารญี่ปุ่น
ตันหยงเดินไปแจ้งพนักงานเพื่อจะให้พวกเขาเดินนำเข้าไปยังห้องที่จัดเตรียมเอาไว้สำหรับการดูตัว เธอเดินเข้ามาในร้านก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างเพราะทางร้านเป็นห้องส่วนตัวทั้งหมดและบรรยากาศก็เงียบผิดปกติอีกทั้งยังมีพนักงานไม่มาก แตกต่างกับร้านอาหารทั่ว ๆ ไป
“คุณผู้หญิง เชิญค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
ตันหยงเดินเข้าไปในห้องที่พนักงานเปิดประตูให้ เมื่อเธอเดินเข้าไปแล้วประตูก็ถูกเลื่อนปิดลง แม้ว่าในห้องนั้นจะถูกตกแต่งด้วยงานศิลปะแบบญี่ปุ่นมีกลิ่นอายของธรรมชาติแต่กลับรู้สึกอึดอัดเมื่อเดินเข้ามา
“คุณลิลิล มาแล้วเหรอครับ”
เสียงแหบต่ำของผู้ชายที่มาถึงก่อนเอ่ยทักทายขึ้น ตันหยงหันไปมองตามเสียงนั้นทันทีพร้อมกับหันไปส่งยิ้มแบบธุรกิจให้กับชายสูงอายุที่น่าจะเจนจัดในด้านธุรกิจ
เขาสวมชุดสูทสีเทาที่ดูภูมิฐานและยังมีคนติดตามอีกสองคนยืนขนาบข้างระหว่างที่จิบชาและมองมาที่เธอเพื่อสำรวจ ตันหย
