เมื่อเธอซื้อของเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินออกมาจนชนเข้ากับผู้ชายอีกคนหนึ่ง เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อขอโทษเขาเพราะเธอมัวแต่เดินก้มหน้า
“ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ นี่ยาคุณตกแล้ว”
“ขอบคุณค่ะ”
เขาหยิบยาใส่ซองให้เธอเมื่อเธอรีบรับและรีบเดินออกไปเขาจึงเดินไปที่เค้าน์เตอร์ยา
“เอายาคุมฉุกเฉินครับ”
“ได้ค่ะ”
เมื่อเภสัชกรประจำร้านอธิบายการใช้งานแล้วเขาก็เดินและดูแผงยานั้นทันที เขารู้สึกแปลกเพราะเมื่อครู่ เด็กสาวคนนั้นเองก็พึ่งซื้อยาแบบเดียวกับเขาไป เธอดูคุ้นหน้าคุ้นตาแต่นั่นไม่ใช่ธุระของเขา
“ยาที่สั่งครับ”
“ที่สั่งไว้ทำหรือยัง”
“กำลังตรวจสอบอยู่ครับ”
"เอาละ ออกไปก่อนเถอะ"
“ครับ”
หมอตะวันเดินลงไปที่ห้องอาหารเช้าที่จัดเอาไว้สำหรับเฉพาะของโรงพยาบาล โรงแรมนี้ก็เป็นธุรกิจของแม่เขาเช่นกันเขาถึงได้เลือกที่นี่ให้เจ้าหน้าที่และเด็กฝึกงานมาพักที่นี่
“คุณหมอตะวัน”
“ขอโทษทีนะครับเมื่อคืนผมกลับมาไม่ทัน คืนนี้ก
