ตอนที่ 2 เก็บกวาด!!
1425 คำ
“ดีมาก บัญชีเดิมนะฉันจะให้เลขาโอนให้เธอเดี๋ยวนี้ หาทางออกมาอย่าให้ลูกชายฉันจับได้ละ”
“ได้ค่ะ เขาออกไปแล้วค่ะ”
“ดีมาก เอาไว้ครั้งหน้าจะเรียกใช้เธอใหม่”
“ขอบคุณค่ะคุณนายศิริขวัญ”
ตันหยงถอดชุดและเก็บคืนพร้อมกับถอดวิกที่ใส่ออก เธอเป็นนักศึกษาคณะวิศวกรรมสาขาคอมพิวเตอร์ที่มีความสามารถด้านการเขียนโปรแกรมและแก้ไขไวรัสให้กับบริษัทใหญ่ ๆ แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอเป็นเพียงนักศึกษาปีสามที่ยังไม่จบเท่านั้น งานที่เธอรับทำทั้งหมดล้วนนำไปจ่ายค่าเทอมที่แสนแพงของมหาวิทยาลัยเพราะสองปีสุดท้ายค่าใช้จ่ายเธอจะเพิ่มมากขึ้นเท่าตัว
“ตันหยง เรียบร้อยไหม”
“พี่ต้น เรียบร้อยแล้วค่ะขอบคุณนะคะที่ให้ยืมชุด หยงขอตัวกลับก่อนนะคะ”
“วุ่นวายเลยสินะ สู้ ๆ ละว่าง ๆ ก็มารับจ๊อบเป็นสาวเสิร์ฟอีกนะ”
“โดนตบเหมือนวันนี้ก็ไม่ไหวนะ น้องก็เจ็บเป็นเหอะ”
“ฮ่า ๆ ไม่คิดเหมือนกันว่าจะโหดขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่านางแบบดังจะมีด้านมืดแบบนี้ด้วยเหมือนกัน ว่าแต่จะไม่เอาเรื่องเธอจริง ๆ เหรอ คุณหมอตะวันบอกพี่เอาไว้แล้วว่าถ้าอยากจะแจ้งความก็ให้พี่ช่วย”
“ไม่ละค่ะพี่ต้น เสียเวลาเปล่า ๆ เรื่องก็จบแล้วนี่คะ หยงกลับก่อนนะคะ”
“โอเค งั้นก็กลับดี ๆ ละ”
ตันหยงเดินออกมาจากหลังร้าน เพื่อเรียกรถกลับไปยังมหาวิทยาลัย เมื่อเธอขึ้นรถ เสียงข้อความจากมือถือก็ดังขึ้นมาทันที
“มีเงินเข้าบัญชีเลขที่ XXX- 55,000 บาท”
“ตบนี้คุ้มค่าแฮะ ทิปเยอะจังเลย”
ตันหยงจูบไปที่มือถืออีกครั้งพร้อมกับกดเบอร์โทรเพื่อโทรออกไปอีกที่หนึ่ง
“แคท เก็บภาพได้ครบไหม”
“ชัดเจนทุกมุมเลยละแก จะเอาเสียงด้วยไหมล่ะ”
“ยังไม่ต้อง เอาแค่ออเดิร์ฟก็พอแล้ว”
“แหมน่าเสียดายนะ เสียงตบนั่นลั่นจนน่าตกใจเลยละ”
“อ้อ อย่าลืมเบลอหน้าคุณหมอกับคนอื่น ๆ ละ”
“จัดให้เลยเจ้าค่ะ กลับออกมาหรือยังละ”
“ออกมาแล้ว เจอกันร้านเดิมนะ”
“โอเค กำลังเปรี้ยวปากเลย แล้วเจอกัน ตั้งเวลาเหมือนเดิม แอคหลุมเหมือนเดิมนะ”
“อย่าลืม…”
“"เก็บกวาดให้เกลี้ยง""
“โอเค ไม่ลืมแน่นอน”
ตันหยงวางหูในทันทีพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างพอใจ เธอลูบหน้าที่โดนตบนั้นอย่างเหม่อลอยและหยิบนามบัตรที่พึ่งได้รับมาเมื่อครู่นี้ขึ้น
“หมอตะวัน อายุรกรรมแพทย์ รองศาสตราจารย์และผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมประสาท แหม โปรไฟล์นี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ มิน่าล่ะ ฟัดแย่งกันอย่างกับหมา…ช่างเถอะ คงไม่มีโอกาสได้พบกันอีกแล้วละ”
“ถึงแล้วครับ”
“นี่ค่ะ ไม่ต้องทอน”
“ขอบคุณครับ ขอให้เป็นวันที่ดีนะคร๊าบบ”
“เช่นกันนะคะ”
ตันหยงเดินลงจากรถโดยทิ้งนามบัตรของคุณหมอเอาไว้ในรถนั้นด้วยพร้อมกับเรื่องที่เธอเจอในวันนี้ เธอปิดประตูรถและเดินเข้าไปที่หอพักที่เธอพักอยู่กับเพื่อนสาวอีกคน
“ห้าหมื่นห้า…แลกกับตบนี้คงไม่จำเป็นต้องใช้ยาของคุณหมอแล้วล่ะค่ะ”
ร้านหมูกระทะ
“มา ๆๆ นี่เบคอนกับกุ้งเผาหมูกระทะจะเยียวยาทุกอย่าง”
“ไหนบอกว่าจะงดน้ำอัดลมไง”
“แต่มันกินกับกุ้งเผานี่อร่อยที่สุดไงละแก”
“ไม่เถียง พรุ่งนี้ค่อยลด”
“พรุ่งนี้นี่อีกนานแค่ไหนยะ”
“เอาน่า ๆ นี่เล่าให้ฟังหน่อยสิ ยัยนางแบบนั่นร้ายกาจขนาดนั้นเลยเหรอ”
“แกก็เห็นแล้วนี่”
“แบบเรียลทาร์มเลยละ นึกไม่ถึงจริง ๆ นี่นางไปเล่นละครได้เลยนะแกว่าไหม ตอนที่อยู่กับผู้ชายนี่หนังคนละม้วนเลย”
“ตาหมอนั่นก็ใช่ย่อยที่ไหนละ ไม่งั้นแม่เขาจะจัดการแบบนี้เหรอ เห็นว่าก่อนหน้านั้นก็เลิกกับคนก่อน ๆ ไม่ค่อยดีเหมือนกัน”
“อ้อ ใช่แล้วอีกไม่ถึงสิบนาทีแล้วนะ พร้อมยัง”
“เออใช่ ๆ ลืมเลย เปิดเลย ๆ”
“สอง….”
“หนึ่ง…."
“ได้เวลาปล่อยของแล้ว”
“เหอะ มีเหรอที่คนอย่างตันหยงจะใจดีให้ตบฟรี ๆ น่ะ”
“ร้ายกาจกว่าค่าปรับบนโรงพักกับค่ายาก็เพื่อนสาวฉันนี่แหละ มาชนแก้ว”
ไม่นานคลิปที่ตันหยงถูกจูน นางแบบดังตบที่ร้านอาหารก็ว่อนไปทั่วทั้งโซเชียล คลิปนั้นเป็นไวรัลที่ถูกแชร์ต่อกันทุกช่องทางจนเกิดความวุ่นวายกับทั้งตัวนางแบบสาวและผู้ที่จ้างงานของเธอ และในตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอที่เป็นไวรัลในคลิปฉาวนั้นจะยังไม่รู้เรื่อง
ห้อง VIP
“จริงนะคะ ท่านประธานอย่าหลอกจูนนะคะ เรื่องนี้จูนหวังอยากเดินฟิเนเล่มากเลยเพราะเป็นแบรนด์ดัง จูนจะรีบฟิตหุ่น…”
“นายครับ”
“มีอะไร”
นายทุนอายุมากที่นัวเนียกับนางแบบสาวอยู่ลุกขึ้นไปและดูมือถือของบอดี้การ์ดในห้องพร้อมกับหันไปมองนางแบบสาวที่นั่งจิบไวน์อยู่ที่โซฟานั้น
“ผ่านคืนนี้ไปก่อน พรุ่งนี้สั่งยกเลิกงานที่เกี่ยวกับเธอทั้งหมด”
“แล้วคืนนี้ละครับ”
“หึ กินก่อนค่อยว่ากันสิ อย่าลืมทำเหมือนเดิมอย่าให้เปิดปากพูดได้อีก”
“ครับท่าน”
นายทุนหันกลับไปส่งยิ้มหวานให้กับนางแบบสาวอีกครั้งเมื่อเขานั่งลงมือของจูนก็รวบที่ต้นคอเขาทันที เธอถอดสร้อยเพชรที่ตะวันซื้อให้ออกไปและเปลี่ยนชุดแล้วก่อนจะเดินขึ้นห้องพักสุดหรูกับนายทุนคนใหม่ไป
วันถัดมา
นางแบบสาวตื่นขึ้นมาพร้อมกับห้องที่ว่างเปล่า เธอสะดุ้งตื่นขึ้นเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังปลุกเธอหลายครั้ง
“อืม โหล…”
“นี่ทำอะไรอยู่รีบตื่นได้แล้วเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ยังนอนสบายอยู่งั้นเหรอ”
“อะไร มีอะไร เมื่อคืนนี้ฉันพึ่งจะได้งานใหญ่มานะ ต้องให้รางวัลหน่อยสิ”
“งานใหญ่กับผีน่ะสิ รีบเข้าไปดูในโซเชียลเลย คลิปฉาวว่อนขนาดนั้น ตอนนี้งานของแกถูกยกเลิกจนหมดเลย รีบเข้าบริษัทเดี๋ยวนี้เลย”
“อะไรนะ เกิด…อะไร พี่พูดอะไรพี่วุ้น”
“ไม่พูดแล้ว โทรศัพท์ดังไม่หยุดตั้งแต่สองทุ่มเมื่อคืน เจอกันที่บริษัท”
จูนตื่นขึ้นมาในทันทีพร้อมกับเปิดดูในโทรศัพท์ คลิปที่เธอตบพนักงานสาวในร้านอาหารเมื่อวานนี้ว่อนไปทั่วทุกแพลตฟอร์มในโซเชียล เพียงแค่คืนเดียวทำให้เธอสูญเสียทุกอย่าง
“มัน..เป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน”
จูนกดโทรออกไปหานายทุนที่พึ่งนอนกับเธอเมื่อคืนนี้ เขารับสายในทันที
“ว่าไงคุณจูน”
“เสี่ยคะ เรื่องที่…”
“เอ่อ คุณจูน คือแบบนี้นะ คุณเห็นคลิปของคุณตามโซเชียลแล้วใช่ไหม ผมกับลูกค้าพึ่งประชุมกันเมื่อครู่นี้เอง เรื่องนี้คงต้องพักเอาไว้ก่อน รอให้เรื่องข่าวนี้เงียบแล้วเราค่อย…”
“ไม่นะคะ เมื่อคืนนี้คุณรับปากจูนไว้ว่าจะให้เดินในชุดฟิเนเล่ แล้ว…เดี๋ยวสิ คุณพิภพ ไอ้แก่ตัณหากลับเอ๊ย!!”
จูนลุกขึ้นด้วยความโมโห นี่เธอเสียทั้งตัวแล้วยังเสียทั้งงานในวงการนางแบบที่เฝ้าสร้างภาพมาเสียตั้งนาน เสียงโทรศัพท์เธอดังจนแทบจะไม่เป็นอันทำอะไร เธอรีบออกจากโรงแรมดังนั้นทันทีพร้อมกับสายตานักข่าวที่อยู่ในทุกที่ที่เธอไป
“นั่นใช่เธอหรือเปล่า ทำไมออกมาจากโรงแรมละหรือว่าเมื่อคืนนี้เธอไปนอนกับใครมา ตายละนี่เรื่องเน่าของจริงสินะ”
“สร้างภาพมาตั้งนานที่แท้เป็นเด็กเสี่ยเหรอเนี่ย”
“นี่ ๆ ไปหากล้องวงจรปิดโรงแรมทีสิ ทำวิธีไหนก็ได้”
“รับทราบ”
ในตอนนี้เธอก็ไม่ต่างกับเหยื่อที่ถูกรุมทึ้งจนแทบหมดอนาคต จากนางแบบสาวสวยอนาคตไกล สวย เก่ง เอาอยู่ทุกเวทีจนเป็นที่จับตามองจากชายหนุ่มทุกวงการ มาตอนนี้ข่าวฉาวแค่คลิปเดียวกลับทำลายเธอภายในชั่วข้ามคืน
“ตันหยงเอาไงต่อดี ดูเหมือนมีคนจะไปเอาคลิปของแม่นางแบบนั่นที่โรงแรม”
- ผู้เขียน
