“งั้นหนูไม่แต่งหรอกค่ะ”
“ไม่ได้ ยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉัน... คือฉันไม่อยากต้องมานั่งระแวงเรื่องถูกแบล็คเมล์น่ะ”
ไข่มุกรู้สึกผิดหวังไม่น้อยที่รู้เหตุผลของเขมทัต เพราะหล่อนมั่นใจแล้วว่ารักเขา
“คุณสบายใจได้เลยค่ะ หนูไม่ใช่คนที่จะทำร้ายผู้มีพระคุณได้หรอกค่ะ”
“คนเรามันไว้ใจกันได้ง่ายๆ ที่ไหนล่ะ ยังไงเราก็ต้องแต่งงานกัน”
“ถ้าคุณไม่ไว้ใจหนู คุณก็ทำหนังสือสัญญาเอาไว้ก็ได้นี่คะ หนูยินดีเซ็นชื่อลงไปค่ะ เพราะหนูบริสุทธิ์ใจ”
แล้วหล่อนก็บิดแขนแรงๆ จนหลุดจากอุ้งมือหนาของเขมทัต
“หนูขอตัวกลับไปดูย่าก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวก่อน”
คราวนี้เขมทัตรวบเอวคอด และรั้งเข้ามากอดแนบอกเลยทีเดียว
“คุณปล่อยหนูนะคะ”
“ตอบตกลงแต่งงานกับฉันก่อน”
“ไม่ค่ะ หนูจะไม่แต่งงานโดยที่ไม่รักเด็ดขาด”
เขมทัตถอนใจออกมาแรงๆ มองดวงหน้าหวานอ่อนเยาว์ของไข่มุกอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
“แต่เธอก็ไม่ได้รักฉันสักหน่อยนี่ จริงไหม”
เด็กสาวช้อนตาข
