เตยหอมรู้ข่าวจากบิดาของตนเองก็รีบวิ่งแจ้นมาหาไข่มุกที่โรงพยาบาล ซึ่งตอนนี้ไข่มุกกำลังนั่งรอย่าอยู่หน้าห้องผ่าตัด
“มุก... จริงเหรอที่เธอจะแต่งงานกับนายน่ะ”
พวงแก้มของไข่มุกแดงระเรื่อขึ้น ก่อนจะตอบรับคำถามของเพื่อนด้วยการผงกศีรษะน้อยๆ
“โอ้... พระเจ้านี่ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย”
เตยหอมทั้งตกใจทั้งยินดี
“นี่แสดงว่านายจะต้องตกหลุมรักเธอตั้งแต่เมื่อคืนก่อนแน่ๆ เลย”
“เอ่อ... คุณเขาบอกว่าที่แต่งงานกับฉัน ก็เพราะเกรงว่าฉันจะไปแจ้งตำรวจ เขาไม่อยากถูกข้อหาพรากผู้เยาว์น่ะ”
“ไม่จริงหรอก ถ้าเหตุผลแค่นี้นะ นายไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับเธอหรอกมุก นายรวยจะตาย เส้นสายก็แข็งโป๊ก แค่ข้อหานี้ ทำไมนายจะเอาตัวรอดไม่ได้”
ไข่มุกก้มหน้าลงเล็กน้อย เพราะตัวเองก็ยังสับสนอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
“ฉันก็ไม่รู้ แต่นายของเตยบอกฉันแบบนี้น่ะ”
เตยหอมฉีกยิ้ม “ฉันว่านายจะต้องชอบเธอจริงๆ นั่นแหละ ฉันดีใจด้วยจริงๆ นะมุก”
“ฉัน
