ภายในตึกร้างหลังมหาลัยที่เกรอะกรังไปด้วยฝุ่นหนา เก้าอี้เรียนตัวเก่าเรียงรายกันไปทั่วบริเวณ ร่างสูงโปร่งของเสือเดินเข้าไปโดยมีกลุ่มเพื่อนที่มาด้วยเดินตามหลังเข้ามาติด ๆ
ตาคมกวาดตามองไปโดยรอบบริเวณที่มีเหล่าช็อปแดงสามสี่คนรออยู่ก่อนแล้ว โดยมีหนุ่มแว่นหนาเตอะคนหนึ่งถูกมัดติดกับเก้าอี้ตัวเก่ากลางอาคาร ใบหน้าที่ดูหวาดกลัวของหนุ่มแว่นซีดราวกับกระดาษ
“ไอ้แว่น ใครจ้างมึงทำ” ตาคมจ้องมองสำรวจใบหน้าของหนุ่มแว่น ตาคมคู่นั้นไม่ได้แสดงออกถึงความสงสารเลยสักนิด
“พี่เสือ อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ” น้ำเสียงสั่นเครือของหนุ่มแว่นเอ่ยบอกกับเสือ ท่าทางรุกลี้รุกลนเต็มไปด้วยความกลัว
“ตอบ!!” เสียงเข้มปนดุตะคอกใส่หนุ่มแว่นความน่ากลัวกระจายไปทั่วบริเวณ ยิ่งไม่ได้คำตอบ เสือยิ่งโมโหเลือดแทบขึ้นหน้า
“ผมไม่รู้ครับพี่ ปล่อยผมไปเถอะ” น้ำเสียงสั่นเทาปนสะอื้นเล็ดลอดออกมาได้ได้ยินเป็นระยะ หยดน้ำตาของหนุ่มแว่นไม่ได้ทำให้เสื
