ผ่านไปยังไม่ทันจะข้ามคืน ไอ้เส็งมันก็ติดต่อมายื่นข้อเสนอกับผมจริง ๆ โดยนัดผมออกไปเจอที่โกดังไม้ของมันที่สร้างเอาไว้บังหน้า แต่ที่แท้ก็แหล่งผลิตยาดี ๆ นี่เอง
ผมคาดเดาไว้แล้วว่ายังไงซะมันก็ต้องติดต่อมาเร็วที่สุด เพราะตอนนี้คนของผมเสียกำลังไปมาก แถมอาวุธของผมก็เพิ่งใช้งานไป ระเบิดที่มีสำรองอยู่ก็แทบไม่เหลือ หากจะเติมอาวุธตอนนี้ก็คงไม่ทัน เพราะฉะนั้นตอนนี้ทั้งมันและผมเรียกได้ว่าไม่มีใครอยู่เหนือใคร เราต่างฝ่ายต่างเสียเปรียบ แต่ยังไงซะ คนที่ต้องแพ้ในคืนนี้จะต้องไม่ใช่ผม
“ไอ้พญา”
ในขณะที่เรากำลังเดินทางไปยังจุดนัดพบ พ่อก็เอ่ยพูดกับผมท่ามกลางความเงียบ หลังจากที่เราแทบไม่ได้คุยอะไรกันเลยตั้งแต่ตอนแยกย้ายเมื่อช่วงค่ำ จนตอนนี้ใกล้จะตีสี่แล้ว
“ครับ”
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม แกต้องมีสตินะ”
“พยายามอยู่”
ผมตอบกลับสั้น ๆ พลันเบนหน้ามองไปนอกหน้าต่างรถที่มืดสนิท ในหัวเอาแต่ครุ่นคิดถึงหน้าเมียของตั
