ฉันกดวางสายก่อนจะเดินลงจากห้องมาด้านล่าง ก่อนจะเห็นลูกน้องของพ่อกรูกันไปที่หน้าบ้านราวกับมีคนบุกรุก
ดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้างเมื่อคิดได้ว่าคัลเลนเพิ่งบอกจะมาง้อ ถ้าอย่างนั้นเหตุผลที่ลูกน้องของพ่อวิ่งไปแบบนี้คือเขาเข้ามาในเขตบ้านฉันแล้วอย่างนั้นหรอ
เขาน่าจะรู้ดีว่าตอนนี้ไม่ควรบุคมาถึงที่บ้าน ถึงตัวเองจะอยู่เหนือว่าก็เถอะ
ฉันรีบเดินออกมาด้านหน้าบ้านก่อนจะเห็นคัลเลนถูกกระบอกปืนนับสิบของลูกน้องพ่อเล็งไปที่เขา แต่เจ้าตัวกลับไร้ความลัว แถมพอเห็นหน้าฉันก็ยิ้มกว้างออกมาเหมือนมองไม่เห็นว่าตรงหน้าคือปืน
“ป้องกันคุณหนู” การ์ดเอ่ยขึ้น ก่อนจะมีคนวิ่งมากันด้านหน้าฉันเอาไว้
“หยุด!!” ฉันตะเบ็งเสียงบอก ก่อนจะออกคำสั่ง “เอาปืนลงเดี๋ยวนี้”
“นายใหญ่สั่งให้คุ้มกันคุณหนูครับ”
“แต่คนที่พวกนายเล็งปืนใส่เป็นแฟนของฉัน รู้ใช่ไหมว่าเขามีอิทธิพลขนาดไหน พวกนายอยากตายหรือไง”
ทุกคนเงียบแต่คนที่ถูกเล็งปืน
