1 ปีต่อมา
“ธัน ไม่ ไป ฮึก ฮือ ฮือ ธัน”
มือเล็กที่จับแขนของธันวาเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยทำให้ไอศูรย์ที่วันนี้ต้องรับบทพี่เลี้ยงหลานสาวถึงกับกุมขมับมือใหญ่เอื้อมไปจับมือของหลานสาวก่อนที่เขาจะพยายามดึงมือเล็กออกจากมือของคุณอาตัวน้อยอย่างเบามือ แต่เด็กหญิงอันดาที่นิสัยดื้อรันเหมือนผู้เป็นบิดากลับจับมือของอาธันวาเอาไว้ไม่ยอมปล่อยสร้างความหนักใจให้ไอศูรย์ไม่น้อย
“อันดาจ๋า อาธันต้องไปโรงเรียนแล้วนะลูกถ้าหนูยังไม่ยอมปล่อยอาธันต้องไปโรงเรียนสายแน่ๆเลย”
ไอศูรย์บอกหลานสาวที่ร้องไห้น้ำตาอาบแก้มด้วยความรู้สึกสงสารเมื่อวันนี้ทั้งธามไทและไออุ่นต่างต้องรีบออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้าทำให้เด็กหญิงอันดาที่ตื่นมาไม่เจอใครร้องไห้โฮด้วยความตกใจ แต่เมื่อได้เห็นหน้าคุณอาธันวาเท่านั้นอันดาที่กำลังร้องไห้อยู่กลับเงียบเสียงลงในทันทีพร้อมกับยื่นมือไปหาคุณอาตัวน้อยที่รับหลานสาวเข้าสู่อ้อมกอดด้วยความเอ็นดูแต่ใครเลยจะรู้ว่
