ตอนที่ 18 คนทรยศ PART คาลวิน
“รู้อะไรมั้ย สิ่งที่ผมเกลียดมากคือคนทรยศ”
โฮกกกกก สิงโตขาวตัวใหญ่ สัตว์ป่าดุร้ายที่ผมเลี้ยงไว้เป็นผู้พิทักษ์ส่วนตัว กระโจนขึ้นมาตะปบอุ้งเท้าของมันลงบนโต๊ะเสียงดังครึ่ม โต๊ะไม้ตัวใหญ่ไหวขยับตามแรงพละกำลังอันมหาศาล
“ผมทรยศแก๊งมาซัค เป็นสิ่งน่ารังเกียจก็จริงอยู่ แต่ผมทนไม่ได้ที่ต้องร่วมมือทำเรื่องชั่วช้ากับคนพวกนั้น ผมเป็นนักเลง ผมเป็นคนทำธุรกิจสีเทา หากินกับความโลภของคน ด้วยการเปิดบ่อน เปิดผับ รับแทงพนันก็จริง แต่ผมไม่เคยคิดตีตราชีวิตใครเป็นแบงก์ดอลลาร์หรือค่าเงิน หากคนพวกนั้นสมัครใจ ผมจะไม่รู้สึกผิดอะไรเลย แต่นี่เด็กบางคน...ถูกขโมยมาจากอกพ่อแม่ ผมเองก็มีลูก...ผมรับไม่ได้จริงๆ”
“คุณก็เลยมาขอให้ผมช่วย?”
“คนเดียวที่สามารถต่อกรกับแก๊งมาซัคได้ หรืออาจช่วยให้ลูกๆ ของผมปลอดภัย มีแค่คุณเท่านั้น ผมรู้ว่าเมื่อผมเดินพ้นประตูกลับออกไป ชีวิตของผมคงอยู่ได้อีกไม่นาน...
