ตอนที่ 95
[ข้าน้อยมีนามว่าหรงซิ่ง]
ร่างของหลิงเสวี่ยหลางที่เอาแต่ดิ้นรนหนีถูกกดตรึงเข้ากับบานประตู โดยมีร่างใหญ่โตกว่าของตงฟางหยางทาบทับไว้กลายๆ ข้อมือทั้งสองข้างของรองแม่ทัพหนุ่มถูกอีกฝ่ายรวบตรึงไว้เหนือศีรษะอย่างง่ายดายด้วยมือเขาเพียงข้างเดียว นัยน์ตาคู่งามของหลิงเสวี่ยหลางถึงกับไหวระริก ช้อนดวงหน้างดงามขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยหัวใจที่เต้นมิเป็นจังหวะเสียแล้ว
"เจ้า...เจ้าจะทำอะไร" ได้ยินคำถามทำคนที่เอาแต่จับจ้องเรียวปากสวยของบุรุษตรงหน้าลอบกลืนน้ำลายลงคอแห้งผาก ก่อนจะรีบตอบ
"ข้า...ข้าแค่จะถามว่าไปเที่ยวในเมืองกับข้ารึไม่"
"ฮะ?" รองแม่ทัพหนุ่มอุทานสั้น ๆ ชะงักไปกับถ้อยคำของเขา ทว่าบัดนี้อาการร้อนผ่าวที่ลามไล้ไปทั่วร่างของเสวี่ยหลาง ทำให้อีกฝ่ายเห็นชัดเจนว่าผิวแก้มขาวเนียนราวสตรีของรองแม่ทัพหนุ่มกำลังขึ้นริ้วระเรื่อแดง ริมฝีปากบางสวยสีอ่อนเม้มเข้าหากันแน่น ยามที่ชายหนุ่มรู้สึกว่ากำลังทำอั
