ตอนที่ 97
[หลางหลางไยพาลไปทั่ว]
"ซื่อบื้อหรือเจ้าคะ" สาวน้อยย้ำคำเขา ก่อนจะเสหน้าหนี
"ข้าหมายถึงไยเจ้าถึงมองสายตากรุ่มกริ่มของบุรุษมิออก" เห็นนางทำท่าเหมือนมิค่อยพอใจ คุณชายจึงต้องรีบอธิบาย
"..."
"เสวี่ยอิง" เรียกพลางสะกิดไหล่สาวน้อย
"..."
"ข้าพูดกับเจ้าอยู่" คุณชายเอ่ยน้ำเสียงขุ่นขึ้น
"..."
"ก็ได้...ข้าพูดผิดไป เจ้ามิได้ซื่อบื้อ แค่ตามบุรุษมิทัน แบบนี้ดีขึ้นรึไม่" คุณชายกลับคำน้ำเสียงอ่อนลง ทำให้เสวี่ยอิงหันมามองคุณชายที่ช่วงนี้ช่างเอาใจนางยิ่งนัก
"ค่อยฟังได้หน่อยเจ้าค่ะ" นางว่าราวได้ใจ ทำคุณชายอดรั้งแม่ตัวดีเข้ามาจุมพิตสั่งสอนที่นางกล้าวางท่าใส่เขามิได้
ครั้นรถม้ามาถึงตัวเมือง ซ่งเสวี่ยอิงที่นานครั้งจะได้ออกมาเปิดหูเปิดตาก็มองดูร้านรวงมากมายที่ตั้งเรียงรายเป็นแถวยาวละลานตา ตลาดเช้าในเมืองเป่ยหนานช่างคึกคักดียิ่งนัก ด้วยเป็นเขตทางเหนืออากาศที่นี่จึงกำลังเย็นสบาย มิได้หนาวหรือร
