ตอนที่ 107
[ข้ารู้ว่าเจ้ายังไหว]
หลิงเสวี่ยหลงคำรามรับคำก่อนยกคมง้าวขึ้นสูงหมายสังหารอีกฝ่าย ทว่าสาวน้อยที่นั่งคุกเข่าอยู่กลับสะบัดข้อมืออย่างแรงจนหลุดจากพันธนาการของซ่งหลาน และวิ่งเข้ามาสวมกอดร่างกำยำของเขาไว้จากทางด้านหลัง
"ข้ายอมทุกอย่างแล้ว ได้โปรดไว้ชีวิตคุณชายด้วย จะพาข้าไปที่ใดก็ได้ พวกท่านอย่าได้ทำอะไรคุณชายอีกเลย ฮึก! ข้าขอร้องท่านล่ะ"
น้ำเสียงหวานแหบพร่าพร่ำวอนขอชีวิตคุณชายของนาง ร่างเล็ก ๆ สั่นเทาราวลูกนกตัวน้อย ด้วยหวาดกลัวเหตุการณ์ตรงหน้ายิ่งนัก อ้อมกอดของสาวน้อยที่ห่างหายไปนานถึงสิบสามปี ทำให้หลิงเสวี่ยหลงชะงักงันไป นัยน์ตาคมคร้ามสีครามไหววูบกับสัมผัสนั้น เสี้ยวลมหายใจที่อีกฝ่ายตะลึงงัน ลู่หลิงซีจึงมิรีรอตวัดคมดาบใส่อีกฝ่าย หมายสังหารคนตรงหน้าให้ตายลง
ทว่าที่นี่หาใช่ลานประลองของบุรุษทั้งสองไม่ เพียงคุณชายหนุ่มมีจิตคิดสังหารผู้เป็นดุจพี่ชายแท้ ๆ ของตน เส้นโซ่ว่องไวไร้พ่า
