ตอนที่ 72
[ลักพาตัว]
“คุณชาย! ดูเหมือนข้างหน้าจะมีต้นไม้ล้มขวางทางขอรับ” ทว่าลู่หลิงซียังมิทันได้เอ่ยอะไร เสียงจากคนบังคับบังเ**ยนก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
ถ้อยความที่เหยียนชิงกล่าวมา ทำให้เสวี่ยอิงมองสบตาคุณชายเล็กน้อย ก่อนขยับกายลงจากตักคุณชาย นางลุกขึ้นไปเลิกม่านกั้นประตูเพื่อดูสถานการณ์ด้านนอก ก่อนจะหลบกลับเข้ามาด้วยสีหน้าครุ่นคิด
“ว่าอย่างไร ต้นไม้ใหญ่มากรึ” ลู่หลิงซีถามขึ้นด้วยรอยยิ้มเอ็นดู เมื่อเห็นนางกุลีกุจอกับเหตุการณ์ด้านอก
“เจ้าค่ะ! ใหญ่พอที่ชายร่างใหญ่สองคนมิสามารถยกขึ้นไหว แต่ว่าต้นไม้นั้นหาใช่ต้นไม้ที่ตายแล้ว หากแต่มันยังเป็นไม้สด ถึงช่วงนี้เขตใกล้เมืองหลวงฝนจะตกบ่อย แต่ก็มิมีข่าวว่าพื้นที่ใดมีพายุรุนแรงเกิดขึ้น แค่เพียงลมฝนมิสามารถโค่นต้นไม้ใหญ่จนล้มได้ บ่าวคิดว่ามันมิปกติเจ้าค่ะ”
เสวี่ยอิงเอ่ยตอบหลังใคร่ครวญดีแล้ว ทำให้ลู่หลิงซีลุกขึ้นไปเลิกม่านดู และพบว่าเป็นดั่งที่นางว
