ตอนที่ 73
[ไยมิฆ่าข้า]
"ปล่อยข้า!"
ซ่งเสวี่ยอิงกระชากดึงเส้นเชือกที่คนชั่วผูกรวบข้อมือนางไว้อย่างแน่นเหนียว ส่วนปลายอีกข้างเขาเป็นคนลากจูง เมื่อม้าที่โดยสารมามิสามารถพาทั้งคู่ลุยเข้าป่าได้อีก ชายผู้นี้ก็พานางลงจากม้า เดินลัดเลาะพงหญ้าสูงเข้ามาในป่าลึกขึ้นเรื่อย ๆ
ท่าทางชำนาญการเดินป่าเช่นนี้ มิรู้ว่าคุณชายจะตามรอยมาได้หรือไม่ ขณะที่ถูกลากถูลู่ถูกังไป เสวี่ยอิงจึงลอบหักกิ่งไม้ใบหญ้ามาตลอดทาง ถึงแม้บางคราจะถูกอีกฝ่ายกระชากดึงจนฝ่ามือถูกใบหญ้าบาดเลือดซึมซิบ สาวน้อยก็ได้แต่กัดฟันทน อย่างไรก็ต้องทิ้งร่องรอยไว้ให้คุณชาย
นางหวังใจว่าคุณชายจะตามหาตัวนาง อย่างน้อยนี่ก็ถือเป็นบทพิสูจน์หนึ่ง หากคุณชายผู้สูงศักดิ์แห่งสกุลลู่มีความจริงใจต่อนางจริง ๆ เขาย่อมมิกลัวที่จะฝ่าภัยอันตรายมาช่วยนางจากเงื้อมมือชายผู้นี้
หากมิใช่ดั่งใจหวัง ก็แล้วแต่ชะตาจะนำพาเถิด
เจ้าของนัยน์ตาคมที่ปกปิดใบหน้าไว้ภายใต้ผ้า
